Άγιοι - Πατέρες - ΓέροντεςΘεολογία και ΖωήΟρθόδοξη πίστηΟρθοδοξία και Ορθοπραξία

Για την προσευχή πριν την Θεία Κοινωνία (Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

17 Οκτωβρίου 2020

Για την προσευχή πριν την Θεία Κοινωνία (Anthony Bloom Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Κάθε φορά που ερχόμαστε για να μεταλάβουμε, λέμε στον Κύριο ότι ερχόμαστε σ’ Εκείνον που είναι ο Λυτρωτής των αμαρτωλών, αλλά δηλώνουμε επίσης ότι θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν τον πιο μεγάλο από όλους αύτούς τους αμαρτωλούς. Πόση αλήθεια υπάρχει σε μια τέτοια δήλωση όταν την κάνουμε; Η πως μπορούμε να κάνουμε μια τέτοια δήλωση; Είναι αλήθεια; Μπορούμε να πούμε ότι θεωρούμε αληθινά τον εαυτό μας χειρότερο από τους αμαρτωλούς; Ο Ιωάννης της Κροστάνδης στο ημερολόγιο του τονίζει ένα σημείο που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό∙ λέει, αν είχε δοθεί σε άλλους ανθρώπους τόση πολλή αγάπη, τόση χάρη, τόση θεία αποκάλυψη σαν αυτή που του δόθηκε, θα είχαν φέρει καρπούς που ο ίδιος αποδείχτηκε ανίκανος να αποδώσει.

Και έτσι αυτός είναι ένας τρόπος για να κάνουμε στον εαυτό μας ερωτήσεις όταν προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία και λέμε τα λόγια της προσευχής που προηγείται της θείας Κοινωνίας. Απλά τις επαναλαμβάνουμε επειδή είναι γραμμένες στα βιβλία; Η είναι επειδή έχουμε συναίσθηση – αλλά για ποιό πράγμα έχουμε συναίσθηση; Γνωρίζουμε ότι είμαστε λίγο η πολύ αμαρτωλοί; Ναι, όλοι συναισθανόμαστε ότι είμαστε λίγο η πολύ αμαρτωλοί, αλλά νοιώθουμε πόσα πολλά πράγματα έχουμε λάβει από τον Θεό και τι λίγους καρπούς έχουμε αποδώσει; Μοναχά αν δούμε ζωντανά, καθαρά, την αντίθεση ανάμεσα στο κάθε τι που ήταν δυνατό, που είναι πράγματι δυνατό, – και αυτό που είμαστε, μπορούμε να πούμε τίμια τέτοια λόγια.

Ας προβληματιστούμε, επειδή δεν μπορούμε να μιλήσουμε στο Θεό με λόγια ευγενείας, με λόγια κούφιας ευγένειας όταν προσευχόμαστε. Ο,τι λέμε πρέπει να είναι αλήθεια, και πρέπει να κάνουμε σε κάθε προσευχή ένα τέστ αλήθειας που ν’ αφορά τη συνείδηση και τη ζωή μας.

Ας το κρατήσουμε αυτό μέχρι να κοινωνήσουμε ξανά, έτσι που μιαν ημέρα, ίσως όχι στην επόμενη μετάληψη, αλλά μετά από μια ζωή αναζήτησης, προσευχής, κριτικής του εαυτού μας, θα μπορούμε να πούμε αληθινά, Θεέ μου, ω Θεέ μου! Πόσα πολλά μου έχεις δώσει και πόσους λίγους καρπούς έχω αποδώσει..! Αν είχε δοθεί στον οποιοδήποτε ο,τι μου έδωσες, θα ήταν ήδη ένας Άγιος του Θεού. Αμήν.

Απόδοση στα Νεοελληνικά: www.agiazoni.gr

 

 

Πηγή: agiazoni.gr