Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ο Ευαγγγελιστής Ιωάννης έχει μέσα του ομιλούvτα τον Δεσπότην των όλων!

Ομιλία Β’
«Εν αρχήν ην ο Λόγος (Ιωάν. 1, 1).

Συνέχεια από εδώ: http://www.diakonima.gr/?p=513730

Αυτά λοιπόν τα μεγάλα και υψηλά είναι λόγια πτωχού και αμαθούς αλιέως; [αναφέρεται στον Απόστολο και Ευαγγελιστή Ιωάννη] Πες μου, είναι έστω λόγοι ρήτορος, ακόμη δε λόγοι σοφιστού ή φιλοσόφου;

Είναι διδασκαλία κάθε ανθρώπoυ, ο οποίος εδιδάχθη και εμορφώθη με την ανθρωπίνην γνώσιν και σοφίαν;

Όχι, με κανένα τρόπον, διότι δεν είναι σύνηθες και ίδιον της ανθρωπίνης ψυχής να φιλοσοφεί τέτοια περί της θείας και απαθούς εκείνης φύσεως, περί των μετ’ αυτής πνευματικών δυνάμεων, περί αθανασίας και αιωνίου ζωής, περί της φύσεως των σωμάτων τα οποία είναι θνητά και κατόπιν θα είναι αθάνατα, περί κολάσεως, περί του δικαστηρίου, το οποίον θα λάβει χώραν εις το μέλλον, περί των ευθυνών, αι οποίαι θα έλθουν, εξ αιτίας των λόγων, εξ αιτίας των πράξεων, εξ αιτίας των σκέψεων και επιθυμιών μας να γνωρίζη τι είναι άνθρωπος, τι είναι κόσμος και ποίος είναι ο αληθινός άνθρωπος, ποίος εκείνος, ο οποίος νομίζει ότι είναι, δεν είναι όμως, τι είναι κακία και τι αρετή.

β’. Μερικά λοιπόν από αυτά εξήτασαν μεν οι Πλατωνικοί και οι Πυθαγόρειοι φλόσοφοι -διότι τους άλλους είναι τελείως περιττόν ακόμη και απλώς να μνημονεύσωμεν, τόσον υπερβολικά καταγέλαστοι έγιναν όλοι εξ αιτίας αυτών- εκείνοι όμως, οι οποίοι μεταξύ αυτών εθαυμάσθησαν περισσότερον από τους άλλους και ετιμήθησαν ως οι κορυφαίοι εκείνης της επιστήμης, αυτοί μάλιστα είναι περισσότερον από τους άλλους καταγέλαστοι.

Διότι αυτοί έγραψαν μεν μερικά έργα, αφού τα συνέθεσαν χάριν της πολιτείας και των νόμων, εγελοιοποιήθησαν όμως εις όλα χειρότερα από παιδιά, διότι κατηνάλωσαν όλην τους την ζωήν, με το να νομοθετούν κοινάς εις όλους τας γυναίκας με το να ανατρέπουν αυτά τα θεμέλια της ανθρωπίνης ζωής, με το να καταστρέφουν την σεμνότητα του γάμου και άλλα παρόμοια να γράφουν το ίδιο καταγέλαστα.

Όσον δε αφορά εις τας πεποιθήσεις των περί ψυχής, δεν άφησαν λοιπόν την παραμικράν υπερβολήν εντροπής, την οποίαν να μη επινόησαν, διότι είπαν ότι αι ψυχαί των ανθρώπων γίνονται μύγες, κουνούπια και θάμνοι και ότι ο ίδιος ο θεός είναι ψυχή και μερικά άλλα επίσης άξια εντροπής.

Και δεν είναι μόνον αυτό το άξιον κατηγορίας, αλλά και η μεγάλη ευκολία αυτών των λόγων και η αστάθειά τους. Διότι σαν σε ορμητικήν παλίρροια η οποία τους περιέφερε πότε από εδώ και πότε απ’ εκεί, δεν παρέμειναν ποτέ σταθεροί εις τας απόψεις των, καθ’ όσον όλα τα έλεγαν από τους αγνώστους και ολισθηρούς λογισμούς των.

Αλλά δεν ομιλεί έτσι αυτός εδώ ο αλιεύς, διότι όλα τα λέγει με ασφάλειαν και σταθερότητα και σαν να εστερεώθη επί σταθεράς και ακλονήτου πέτρας δεν αμφιταλαντεύεται καθόλου. Διότι, εφ’ όσον κατηξιώθη να ευρεθή εις αυτά τα άδυτα της θείας σοφίας και και έχη μέσα του ομιλούvτα τον Δεσπότην των όλων, δεν έπασχεν από τίποτε το ανθρώπινον, ενώ εκείνοι, σαν τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν αξιώθηκαν ούτε εις το όνειρόν τους να ανεβούν εις τα βασιλικά ανάκτορα, επλανήθησαν πλάνην μεγάλην, αφού μάλιστα έξω εις την αγοράν με τους άλλους ανθρώπους έχαναν άδικα τον καιρόν τους, προσπαθούντες με την ιδικήν τους διάνοιαν να εννοήσουν τα αόρατα και περί των απορρήτων του Θεού να ομιλήσουν.

Έτσι ήταν φυσικόν, σαν τους τυφλούς και μεθυσμένους και εις αυτήν την πλάνην να συγκρουσθούν μεταξύ τους και όχι μόνον μεταξύ τοις, αλλά και με τους ιδίους τους εαυτούς των, εφ’ όσον διαρκώς μετέβαλλον γνώμας εις τα αυτά ζητήματα και σε πολλά σημεία.

Συνεχίζεται

 

Από τον τόμο Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 71, «Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Ομιλίαι Α’ – ΙΖ’, κεφάλαιο 1», της Βιβλιοθήκης των Ελλήνων, σειράς Άπαντα των Αγίων Πατέρων, του Ελληνικού Εκδοτικού Οργανισμού. Κείμενο Γ. Καρυοφίλης, μετάφραση Παναγιώτης Μπιτσάκος.