Ζυγός και φορτίο

(Αγιου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Διάβασες στό Ευαγγέλιο τά άγια λόγια τού Σωτήρα περί του ζυγού καί του φορτίου καί ρωτάς τί σημαίνουν. Ό Κύριος είπε τό εξής: «Ό γαρ ζυγός μου χρηστός και τό φορτίον μου ελαφρόν έστιν» (Ματθ. 11,30). Ό ζυγός σημαίνει τή διακονία ενώ τό φορτίο σημαίνει τά πάθη. Διάβασες, πώς ό Κύριος καί μέ τά λόγια έλεγε καί μέ τό παράδειγμα έδειχνε, ότι Αυτός ήρθε όχι γιά νά Τόν υπηρετούν, αλλά νά υπηρετεί Αυτός. Καί διάβασες επίσης, πώς Εκείνος συχνά επαναλάμβανε, ότι ό Υϊός του ανθρώπου πρέπει νά υποστεί πάθη. Καί πραγματικά Αυτός υπηρετούσε καί έπασχε. Καί ποιους δέν υπηρετούσε ό υπερδοξασμένος Κύριος μας; Υπηρετούσε τούς δίκαιους καί τούς άμαρτωλούς, τούς τυφλούς, τούς τρελούς καί τούς ανάπηρους, καί τούτο τό βαρύ φορτίο Εκείνος ονόμασε χρηστό! Καί τό ονόμασε χρηστό επειδή ή διακονία Του ήταν μέ αγάπη. Καί έπασχε ό αναμάρτητος Κύριος -από ποιούς δέν έπαθε; Από τούς βασιλιάδες καί τούς αριστοκράτες, από τούς εχθρούς καί τούς φίλους, από τούς διαβασμένους καί τούς αδαείς. Φτυσμένος καί μαστιγωμένος, χλευασμένος καί συκοφαντημένος, καί στό τέλος στόν σταυρό σταυρωμένος-τούτα τά πάθη τά ονόμασε ελαφρύ φορτίο! Καί ελαφρύ ονόμασε ό Ιησούς αυτό τό φοβερό φορτίο επειδή τά πάθη Του ήταν μέ προορατική ελπίδα.

Έως ότου ό Χριστός νά αποκαλύψει στόν κόσμο τίς σωτήριες αλήθειες περί του ζώντος Θεού,του πατέρα καί του προνοητή, περί της αιώνιας δικαιοσύνης τού Θεού, περί της αδυναμίας του θανάτου καί της ανάστασης από τούς νεκρούς, κάθε υπηρεσία ήταν δεμένη μέ τό μίσος καί κάθε πάθος μέ τήν απελπισία. Αφού τήν υπηρεσία τή θεωρούσαν ταπείνωση καί τά πάθη δυστυχία. Γι΄ αυτό καί ό πιό χρηστός ζυγός γιά τους ειδωλολάτρες ήταν σκληρός, καί τό πιό ελαφρύ φορτίο ανυπόφορο. Κανένας δέν μπορεί νά ονομάσει τόν ζυγό του χρηστό χωρίς θεϊκή αγάπη, ούτε τό φορτίο του ελαφρύ χωρίς ελπίδα στη Θεότητα. Πόσο μεγάλη είναι ή διαφορά μεταξύ ασεβών καί χριστιανών! Οί απόστολοι ονόμασαν τούς εαυτούς τους μ’ ενθουσιασμό υπηρέτες του Χριστού. Γιατί υπηρέτες του Χρίστου, αφού υπηρετούσαν τούς ανθρώπους; Υπηρετούσαν τούς ανθρώπους, αλλά από αγάπη πρός τόν Χριστό. Γι’ αυτό ό ζυγός τής υπηρεσίας τους ήταν χρηστός. Οί μάρτυρες του Χριστού τραγουδούσαν στίς φυλακές καί κατά τήν εκτέλεση τους. Καί τραγουδούσαν επειδή μαρτυρούσαν γιά τόν Χριστό μέ τήν ελπίδα στόν Χριστό. Γι’αυτό ήταν τό φορτίο του μαρτυρίου τους ελαφρύ.

Καί σήμερα υπάρχουν στόν κόσμο πολλές χριστιανικές ψυχές, οί οποίες μέ αγάπη τελούν τή διακονία τους, καί πάλι πολλές άλλες, οί όποιες υποφέρουν βαριές αρρώστιες καί χλευασμούς καί συκοφαντίες μέ τήν ελπίδα στόν ζώντα Θεό, τόν πατέρα καί τόν προνοητή. Τούτες είναι εκείνες οί μεγάλες ψυχές, οί οποίες κατάλαβαν από τόν Σωτήρα τους, ότι αυτή ή ζωή είναι ή ζωή της διακονίας καί του μαρτυρίου καί όχι της διασκέδασης καί τής απόλαυσης, προθάλαμος του Παραδείσου καί όχι ό Παράδεισος, τό ταξίδι, καί όχι τό λιμάνι. Στίς μεγάλες αυτές ψυχές ό ζυγός είναι όντως χρηστός καί τό φορτίο ελαφρύ. Αφού ό Χριστός είναι ή δική τους αγάπη καί ή δική τους ελπίδα. Καί μέ τόν Χριστό καί ό σταυρός είναι ελαφρύς, καί στόν τάφο είναι φωτεινά καί στόν άδη ευχάριστα.

Εγώ κι εσένα, έντιμε αδελφέ, υπολογίζω σέ τούτες τίς μεγάλες ψυχές.

Ειρήνη καί ευλογία

(ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται, Εκδ. Εν πλω, σ. 202)