Όσιος Πορφύριος: Τα διάφορα προβλήματα των παιδιών έχουν ως εστία δημιουργίας την περίοδο της κυήσεως…

[Ο όσιος Πορφύριος] Ενδιαφερόταν κυρίως για τις ενδοοικογενειακές και τις βαθύτερες προσωπικές σχέσεις του ανδρογύνου. Πίστευε στον ιδιαίτερο ρόλο του μεταξύ των γονέων «αγαπητικού διαλόγου», στην τρυφερότητα των σχέσεων, στην έκφραση της συζυγικής ευαισθησίας.

Με ιδιαίτερη προσοχή αντιμετώπιζε επίσης τις περιπτώσεις των «μπερδεμένων» παιδιών, όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλούσε. Ήταν τα παιδιά με τα ποικίλα ψυχολογικά προβλήματα, που συνήθως δημιουργεί η ταραγμένη από τις επιθετικές σχέσεις ατμόσφαιρα της οικογένειας.

Μιλούσε για «μπερδεμένα παιδιά» «μπερδεμένων γονιών». Έλεγε μάλιστα ότι τα διάφορα προβλήματα των παιδιών έχουν ως εστία δημιουργίας την περίοδο της κυήσεως, μια περίοδο, που η μητέρα δεν φροντίζει να ζη ήρεμα, με γαλήνη ψυχής. Και προσευχή.

Έλεγε δε συνήθως: «Η μητέρα αρχίζει να διαπαιδαγωγή το παιδί της μέσα από τη μήτρα με τα ψυχικά της βιώματα» (προγεννητική παιδαγωγική ευγονική).

Σε τέτοιες περιπτώσεις που υπήρχαν προβλήματα των παιδιών, οργανικής ή ψυχολογικής προελεύσεως, ο πατήρ Πορφύριος προσπαθούσε με την απέραντη αγάπη, που τον διέκρινε, να συμπαρασταθή στην οικογένεια. Συνήθως ξεκινούσε από κάποια διάγνωση των προβλημάτων.

Η περίπτωση, που θα σας περιγράψω, μας βοηθεί, νομίζω, να κατανοήσουμε το ενδιαφέρον του Γέροντα και την προσπάθειά του για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.

Το 1988 είχα φοιτητή στη Θεολογική Σχολή ένα αξιαγάπητο και χαριτωμένο παιδί, το Γιώργο Ρ. από το Μεσολόγγι. Ο φοιτητής αυτός παρουσίασε κάποτε αστάθεια στη βάδισή του. Έτσι εκδηλώθηκε η ασθένεια, από την οποία έπασχε, η μυϊκή δυστροφία.

Είναι μια εξελισσόμενη, κληρονομικής συνήθως προελεύσεως ασθένεια του μυϊκού συστήματος, που οδηγεί σε βαθμιαία φθορά του μυϊκού Ιστού. Τα ακριβή αίτια της ασθένειας είναι ακόμη άγνωστα. Η κατάσταση αυτή εξελίχθηκε με βραδύ ρυθμό.

Και σιγά σιγά ο Γιώργος κατέληξε στο αναπηρικό καροτσάκι. Η μητέρα του, η Ειρήνη, και ο πατέρας του ήσαν οι άνθρωποι που μετέφεραν το Γιώργο στο Πανεπιστήμιο. Ξαφνικά ο πατέρας του Γιώργου προσβλήθηκε από καρκίνο στον εγκέφαλο. Και μέσα σε λίγο χρόνο έφυγε από τη ζωή.

Έτσι η κ. Ειρήνη επωμίσθηκε εξ ολοκλήρου όλα τα προβλήματα της οικογένειας, τα οποία, όπως στην συνέχεια διεπίστωσα, ήσαν πάρα πολλά.

Στο σπίτι υπήρχε και ένα άλλο παιδί, ο Νεκτάριος, κι αυτό στο καροτσάκι από τη ίδια ασθένεια. Όταν όμως επισκεφθήκαμε την οικογένεια, το συναίσθημα που κυριάρχησε στην ψυχή μας ήταν η γαλήνη. Ο ήρεμος περίγυρος, οι φυσιογνωμίες των Αγίων στους τοίχους, το υπομονετικό χαμόγελο των ανθρώπων, όλα απέπνεαν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.

Το ευλογημένο αυτό σπιτικό βρισκόταν πράγματι στην αγκαλιά του Θεού! Ο πατήρ Πορφύριος εγνώριζε την οικογένεια και αγαπούσε ιδιαίτερα την κ. Ειρήνη και τα παιδιά. Συνέπασχε μαζί τους και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να απαλύνη τον πόνο τους.

Τις νύκτες, γύρω στις 2 με 3 η ώρα, δηλαδή την ώρα της αβάσταχτης μοναξιάς, όταν ο πόνος συντρίβη την ανθρώπινη ύπαρξη, όταν η Ειρήνη αισθανόταν την υπομονή να την εγκαταλείπη, τότε χτυπούσε το ευλογημένο τηλέφωνο· ήταν ο Γέρων Πορφύριος.

Αυτές τις στιγμές της απόγνωσης, όπως μας αφηγείται η κ. Ειρήνη, ένιωθε τη θαλπωρή του Αγίου Πνεύματος μέσα από τον παραμυθητικό λόγο του οσίου Γέροντας. Ο Παππούλης εγνώριζε πολύ καλά την κατάσταση της οικογένειας. Όταν μάλιστα η κ. Ειρήνη τον είχε επισκεφθή για πρώτη φορά, εκείνος της μίλησε για την ασθένεια των παιδιών, έκανε διάγνωση των αιτίων της.

Με το γνωστό διαγνωστικό τρόπο, που περιγράψαμε πάρα πάνω, ψηλαφώντας δηλαδή τον καρπό του χεριού της, είπε: «Κατά την περίοδο της κυήσεως στο οικογενειακό σας περιβάλλον επικρατούσε ένταση. Τότε παρουσίασες στον οργανισμό σου κάποια ευαισθησία. Κάτι άλλαξε στο έμβρυο».

Όταν επισκέφθηκαν ειδικούς γιατρούς στην Ελβετία, εκείνοι μίλησαν για «αναπτυξιακή αλλοίωση» του εμβρύου.

 

Συνέχεια εδώ: http://www.diakonima.gr/?p=506500

 

Από το βιβλίο του καθηγητή Γεωργίου Κρουσταλάκη, “Γέρων Πορφύριος, Ο πνευματικός πατέρας και παιδαγωγός”, των εκδόσεων Εν πλω.