Από το δόσιμο αυτό εμείς θα είμαστε οι κερδισμένοι!

«Πηγής αθανάτου γεύσασθε»

Η θεία Κοινωνία είναι «φυλακτήριον ψυχής και σώματος» κατά τον επιγραμματικό χαρακτηρισμό του ιερού Δαμασκηνού. Επισημαίνοντας τη θεμελιακή σημασία της στην πνευματική ζωή, ο άγιος Χρυσόστομος μας προτρέπει· «μία ημίν έστω οδύνη· το μη μετασχείν ταύτης της τροφής!». Η μετάληψη του σώματος και του αίματος του Χριστού μας ανακαινουργιώνει, μας θεώνει, μας κάνει κοινωνούς της θείας φύσεως. Γι’ αυτό λέγεται το μυστήριο θεία Μετάληψη, διότι μεταλαμβάνουμε το Θεό και θεωνόμαστε. Λέγεται και θεία Κοινωνία, διότι κοινωνούμε της θεότητας.

Αλλά πώς θα προσέλθουμε να κοινωνήσουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού; Από τη μια ο Κύριος προσκαλεί· «Δεύτε προς με», «Λάβετε, φάγετε… πίετε εξ αυτού πάν­τες…». Ο ίδιος ο Χριστός είναι παρών, τονίζει ο άγιος Χρυσόστομος. «Κι όπως ετοίμασε το πρώτο τραπέζι του Μυστικού Δείπνου, ετοιμάζει κι αυτό» και μας καλεί να γίνουμε «σύσσωμοι και σύναιμοι Χριστού», όπως γράφει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων. Από την άλλη όμως ο απόστολος Παύλος νουθετεί·«δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηριού πινέτω· ο γαρ έσθίων καί πίνων άναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου» (Α’ Κορ. 11,28-29). Ο ιερός Χρυσόστομος μας εφιστά την προσοχή·«εννόησον πως αγανακτείς κατά του προδότου, κατά των σταυρωσάντων σκόπει τοίνυν, μη και αυτός ένοχος γένη του σώματος και αίματος του Χριστού».

Στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας συμβιβάζονται και οι δύο προτροπές. Συμπλέκονται στο «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Αν οι χορδές της καρδιάς μας πάλλουν από αγάπη για το Χριστό, αν η ύπαρξή μας πυροδοτείται από τη δική του άπειρη αγάπη, ας βαδίσουμε προς το μυστήριο· «αετών γαρ ου κολοιών αύτη η τράπε­ζα», βοά ο ιερός Χρυσόστομος. Είναι η υπέρτατη πράξη της αγάπης να δεχθούμε τον Κύριο, που μας δίδεται όλος και να του δώσουμε όλο το είναι μας. Από το δόσιμο αυτό εμείς θα είμαστε οι κερδισμένοι. Διότι, όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «όταν συνεπάρει το νου ο έρωτας της αγάπης του Θεού, παύει να νιώθει ο νους τα πράγματα αυτού του κόσμου. Καθώς καταυγάζεται από το θείο και άπειρο φως, γίνεται αναίσθητος για όλα όσα εκείνο έχει δημιουργήσει, όπως το μάτι δεν βλέπει τα άστρα, όταν ανατείλει ο ήλιος».

Αν οι αμαρτίες μας στέκονται τροχοπέδη στο να προσέλθουμε, αν μας δημιουργούν αισθήματα φόβου και τρόμου, ας μην αναβάλουμε την προσέλευση. Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης συνιστά· «στοχάσου την αγάπη του Θεού, που δεν έχει σύγκριση με καμιά άλλη αγάπη και δεν είναι μεμειγμένη με κανένα ανθρώπινο κέρδος… και εκ των τοιούτων συλλογισμών άφησε την καρδία σου να μισήσει την αμαρτία, μικρή ή μεγάλη, και να μη θέλεις τίποτα έξω από το θέλημά του… κάνε την καρδίαν σου ευρύχωρη για το Χριστό και τον πλησίον σου… και η αγάπη αυτή κάνει λαμπρή τη στολή της ψυχής».

Ας πλησιάσουμε με πίστη και με βαθειά πεποίθηση πως αυτός που περικλείεται στο δισκοπότηρο είναι ο Σωτήρας μας, ο ελεών τους αμαρτωλούς. Ευχάριστα προσφέρει τον καθαρό και τέλειο εαυτό του σ’ εμάς τους βρώμικους και ατελείς, για να μας καταστήσει καθαρούς και τέλειους.

Ας βηματίσουμε προς το Ποτήριο της Ζωής με φόβο Θεού, που δημιουργεί μέσα μας νυγμούς μετανοίας, συντριβή, δάκρυα, κατάνυξη και την επιτακτική ανάγκη για εξαγνισμό και κάθαρση.

Ας αναλογισθούμε, όπως μας συμβουλεύει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ότι «τούτο το αίμα αξίως λαμβανόμενον ελαύνει (= διώχνει) μεν δαίμονας και πόρρωθεν ημών ποιεί (= τους απομακρύνει), καλεί δε αγγέλους προς ημάς, και τον Δεσπότην των αγγέλων. Όπου γαρ αν ίδωσι το αίμα το δεσποτικόν, φεύγουσι μεν δαίμονες συντρέχουσι δε άγγελοι».

Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εκφράζει επιγραμματικά την πείρα του· «χωρίς της θείας Μεταλήψεως μάτην κοπιώμεν εις τον αγώνα της αρετής». Μια ωραία ευχή της θείας Μεταλήψεως, συνοψίζοντας τις ευεργετικές συνέπειες της μετοχής μας στο Ποτή­ριο της Ζωής, ικετεύει να συντέλεση η θεία Κοινωνία «εις ειρήνην των ψυχικών μας δυνάμεων, εις πίστιν ακαταίσχυντον, εις αγάπην ανυπόκριτον, εις πλησμονήν σοφίας, εις περιποίησην των θείων εντολών, εις προσθήκην της θείας χάριτος».

Ευγνώμονες για την ανεκτίμητη προσφορά της αγάπης του Κυρίου, κάθε φορά που εμείς θα απολαμβάνουμε το θείο, ευφρόσυνο συμπόσιο, να μην ξεχνούμε κι εκείνους που παραμένουν φτωχοί και ταλαίπωροι μακριά απ’ αυτό. Κάθε φορά που θα ανάβουν περισσότερο οι πόθοι μας να ζήσουμε «εκτυπώτερον» τη θεία παρουσία στην άνω Ιερουσαλήμ, ας μην παραλείπουμε να αναπέμπουμε στον αναστημένο Κύριο μας θερμή την ικεσία·

«Κύριε, που καταδέχεσαι να σκηνώνεις στη δική μου αμαρτωλή και άθλια καρδιά, στείλε τα βέλη της θείας αγάπης σου και στις καρδιές τόσων αδελφών μου, που για ποικίλους λόγους επιμένουν να στέκονται μακριά σου, που αρνούνται εσένα, την πηγή της αληθινής χαράς και ευτυχίας! Φώτισέ μας, ώστε συγκλονισμένοι από το έλεος σου να μη ραθυμούμε κι αδιαφορούμε για τη μεγάλη και ξεχωριστή αγάπη και τιμή που μας δείχνεις. Δώσε, ώστε να γευόμαστε ευγνώμονα όλοι την ευλογία της σωτηρίας, τη γλυκεία εμπειρία της λυτρώσεως που μας χαρίζεις με το μυστήριο σου!» Αμήν.

(Στεργίου Ν. Σάκκου)