Πώς αντιμετώπισε τον σαρκικό πειρασμό ο Γέροντας Παΐσιος

Ο Γέροντας Παΐσιος φρόντιζε όχι μόνον διά τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά πολύ περισσότερον διά την σωτηρίαν της αθανάτου ψυχής των.

Διηγήθηκε κάποτε ο ίδιος:
«Ρώτησα για μια συμμαθήτριά μου και έμαθα ότι είχε πάρει κακό δρόμο. Ε, λοιπόν, προσευχόμουν να την φωτίσει ο Θεός να έρθει να της πω ένα λόγο. Είχα συγκεντρώσει χωρία περί μετανοίας. Ήρθε κάποτε με άλλες δύο – τρεις. Μετά ερχόταν συχνά με το παιδί της με κεριά και λάδια.

Μια μέρα μου είπε κάποιος: “Πάτερ, αυτή κοροϊδεύει. Αλλιώς παρουσιάζεται εδώ, άλλα κάνει κάτω με τους αστυνομικούς”.

Την επομένη φορά που ήρθε την μάλωσα αυστηρά και έφυγε κλαίγοντας. Σε λίγο αισθάνθηκα όλο το σώμα μου να φλογίζεται από μια δυνατή σαρκική πύρωση. Πήγα, έκανα προσευχή, τίποτε. Απορούσα, πώς μου συνέβη αυτός ο πειρασμός. Ξανάκανα προσευχή, πάλι χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Πήρα τότε το τσεκούρι, έβαλα την μπούκα (γάμπα) του αριστερού ποδιού σε ένα ξύλο, ακουμπούσα επάνω της την κόψη και με ένα σφυρί χτυπούσα το τσεκούρι από επάνω. Έκοψα επτά κομματάκια κρέας.
Ήλπιζα ότι με τον πόνο του κοψίματος θα λιγόστευε λίγο η σαρκική πύρωση, αλλά τίποτε. Γέμισε το παπούτσι αίμα, αλλά ο πόλεμος δεν υπεχώρησε.
Τότε σηκώθηκα, άφησα το Μοναστήρι ανοιχτό και κατευθύνθηκα προς το δάσος. “Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες”, είπα…

Στον δρόμο απέκαμα και έπεσα εξαντλημένος στην άκρη του μονοπατιού. Σκεπτόμουν πώς μου συνέβη αυτός ο πειρασμός και προσπαθούσα να δώσω μια εξήγηση, να βρω την αιτία του.
Τότε μου ήρθε ξαφνικά στο νου η γυναίκα που μάλωσα και σκέφθηκα: “Θεέ μου, αν αυτή αισθανθεί τέτοιο σαρκικό πειρασμό, πώς θα μπορέσει η καημένη να αντέξει;”. Αυτό ήταν!

Μετάνοιωσα για τον αυστηρό έλεγχο προς την γυναίκα, ζήτησα συγχώρηση από τον Θεό και αμέσως αισθάνθηκα σαν να βγήκα από δροσερό λουτρό. Είχε εξαφανισθεί η πύρωση».

Και συμπερασματικά πρόσθεσε: «Όταν μας πειράζει σαρκική επιθυμία, δεν φταίει πάντα η σάρκα. Διότι μπορεί ο σαρκικός πόλεμος να προέρχεται και από λογισμούς κατακρίσεως και υπερηφανείας. Πρώτα να βρούμε την αιτία του πειρασμού και μετά να ενεργήσουμε ανάλογα. Όχι να αρχίσουμε αμέσως νηστείες, αγρυπνίες κ.λπ.».

 

Από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ, “Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου”, σελ. 135.