Ηγουμένη Ταϊσία: Αξιοσημείωτα για την διορατικότητα και την προορατικότητά του αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης!

[Γράφει η Ηγουμένη Ταϊσία*] Δεν είναι δυνατόν να απαρίθμηση κανείς όλες τις ομιλίες και τις αποσπασματικές φράσεις με τις οποίες ο Πατήρ Ιωάννης [Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης] έτερπε το πνεύμα των συνταξιδιωτών του. Όσο για τις πολλές θεραπείες, που έκανε μπροστά στα ίδια μας τα μάτια, θεραπείες θαυμαστές και διάφορες, αυτές δεν θα τις περιγράψω, γιατί και πολυάριθμες είναι και γνωστές σε όλους.

Εν τούτοις είναι ανάγκη να αναφέρωμε ορισμένα περιστατικά, που δεν είναι λιγότερο αξιοσημείωτα και που μιλούν για την διορατικότητα και την προορατικότητά του και γενικά για την στενή του επαφή με τον πνευματικό κόσμο. Όταν προσευχόταν μυστικά, ήταν σαν να έβλεπε τον Θεό μπροστά του και συνομιλούσε μαζί Του σαν να ήταν οικείος Του. Ήταν σαν να ρωτούσε τον Θεό κι Εκείνος αποκρινόταν. Σαν παράδειγμα θα αναφέρω το ακόλουθο περιστατικό.

Κάποτε ο Μπάτουσκα καθόταν μόνος στο πλοίο διαβάζοντας το μικρό του “ταξιδιωτικό Ευαγγέλιο”** που κρατούσε στα χέρια του. Ήμουν κι εγώ στο κατάστρωμα, αλλά κάπως μακριά του. Ξαφνικά ο Μπάτουσκα με είδε και μου έγνεψε με το χέρι του να πάω κοντά του.

Όταν πήγα μου είπε: “Άκου αυτό, Μάτουσκα [Γερόντισσα]. Κοίτα αυτήν την λανθασμένη μετάφραση. Το σωστό [το αυθεντικό] είναι ‘εγώ δε είπα εν τη εκστάσει μου’ (Ψαλμ. 115:2) και έχει μεταφρασθή ως εξής “Είπα εν τω παραληρήματί μου”. Αυτό όμως δεν είναι το ίδιο, είναι; Όχι δεν είναι το ίδιο”.

Εγώ τότε είπα ότι έπρεπε να μεταφραστή “εν τη εξάρσει μου” ή “εν τη εκπλήξει μου” πράγμα, που συμφωνεί με τα συμφραζόμενα “Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκέ μοι”; (Ψαλμ. 115:2).

Ο Μπάτουσκα συμφώνησε μαζί μου, άφησε το βιβλίο και κάθησε σιωπηλός.
Εγώ εκμεταλλεύθηκα αυτήν την ήρεμη κατάσταση στην οποία βρισκόταν αυτήν την στιγμή της αναπαύσεως κι αποφάσισα να του εκφράσω τις σκέψεις, που με βασάνιζαν για την κατάσταση της ψυχής της μητέρας μου.

Η μητέρα μου παρά το ότι ήταν μια πολύ συνεπής Χριστιανή, είχε αντιταχθή σθεναρά στην απόφασή μου να πάω σε μοναστήρι και δεν μου είχε δώσει την ευλογία της· με βασάνιζε λοιπόν η σκέψη ότι ο Θεός μπορεί να της καταλόγισε ευθύνη γι’ αυτό της το πείσμα θεωρώντας το σαν αμάρτημα. Εκείνη την στιγμή λοιπόν, βρήκα κατάλληλη για να ρωτήσω σχετικά τον Μπάτουσκα.

Εκείνος μου είπε: “Προσευχήσου γι’ αυτήν”.
Εξακολουθώντας να κάθεται ακίνητος με το Ευαγγέλιο στα χέρια του κοίταζε κάπου μακριά με συγκεντρωμένη την προσοχή του. Εγώ δεν επανέλαβα την ερώτηση, αλλά καθόμουν κοντά του σιωπηλή για ένα τέταρτο της ώρας περίπου.

Ξαφνικά ο Πατήρ Ιωάννης στράφηκε προς το μέρος μου και είπε με αποφασιστικότητα. “Βρήκε χάρη κοντά στον Θεό”.

Εγώ δεν μπόρεσα να πιστέψω ότι αυτά τα λόγια ήταν απάντηση στο ερώτημά μου, που δόθηκε τόσο γρήγορα και γι’ αυτό αμήχανη τον κοίταξα και τον ρώτησα “Ποιος βρήκε χάρη κοντά στον Θεό; για ποιον μιλάτε”;

“Για την μητέρα σου φυσικά”, αποκρίθηκε “Σου λέγω ότι βρήκε χάρη κοντά στον Θεό”.

“Αγαπητέ μου, Μπάτουσκα” συνέχισα “μιλάτε σαν να είχατε αποκάλυψη άνωθεν”.

Εκείνος τότε απάντησε “Πώς αλλιώς; Δεν ξέρεις ότι δεν μπορεί να μιλήση κανείς για τέτοια πράγματα δίχως να έχη αποκάλυψη; Αυτά δεν είναι πράγματα για ν’ αστειεύεται κανείς”.

 

* Πνευματική κόρη του Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης.
**Εννοεί όλη την Αγία Γραφή.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ηγουμένη Ταϊσία” των εκδόσεων το “Περιβόλι της Παναγίας”.