Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Φέρε στο νου σου τους μάρτυρες…

Συνέχεια από εδώ: http://www.diakonima.gr/?p=498635

γ’. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος και ο πιο εύκολος δρόμος για την αρετή, να μη βλέπη κανείς τους κόπους μόνο, αλλά και τα βραβεία μαζί με τους κόπους κι’ όχι το καθένα χωριστά.
Όταν είναι να δώσης ελεημοσύνη μη σκέφτεσαι ότι θα ξοδέψης χρήματα, αλλά ότι θα αποκτήσης δικαίωμα. “Έσκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, το δικαίωμά του μένει στον αιώνα του αιώνος”.
Ας μη βλέπης τον πλούτο που λιγοστεύει, αλλά πρόσεχε το θησαυρό που αυξάνει. Αν νηστέψης, μη σκέφτεσαι την κακουχία της νηστείας, αλλά την άνεση που θάρθη από αυτή την κακουχία.

Αν αγρυπνήσης προσευχόμενος, μη βάζης στο νου σου την ταλαιπωρία της αγρυπνίας, αλλά το θάρρος που θάχης από την προσευχή.
Έτσι κάνουν και οι στρατιώτες. Δε βλέπουν τα τραύματα, αλλά τις αμοιβές, όχι τις σφαγές, αλλά τις νίκες, όχι τους νεκρούς που πέφτουν, αλλά τους νικητές που στεφανώνονται. Έτσι και οι καπετάνιοι, μπροστά στα κύματα βλέπουν τα λιμάνια, μπροστά στα ναυάγια τα κέρδη, μπροστά στα βάσανα της θάλασσας, τα αγαθά μετά από τη θάλασσα.

Το ίδιο κάμε και συ. Σκέψου πόσο σπουδαίο είναι μέσα στη βαθειά νύχτα, όταν όλοι οι άνθρωποι κοιμούνται και τα θηρία και τα κατοικίδια, κι’ είναι απόλυτη ησυχία, να σηκωθής μόνο εσύ και να μιλάς με θάρρος με τον Κύριο όλων μας.

Αλλά είναι γλυκύς ο ύπνος; Μα τίποτα γλυκύτερο από την προσευχή.
Αν συνομιλήσης μόνος σου μαζί του, πολλά θα μπορέσης να κερδίσης, χωρίς κανείς να σ’ ενοχλή ούτε να σε ξεστρατίζη από την προσευχή σου, κι’ εκείνη η ώρα σε βοηθά να πετύχης αυτά που θέλεις.

Αλλά στριφογυρίζεις πλαγιασμένος σε μαλακό στρώμα και βαριέσαι να σηκωθής; Φέρε στο νου σου τους μάρτυρες που σήμερα είναι πλαγιασμένοι σε σιδερένια σκάλα, χωρίς στρώμα από κάτω τους αλλά απλωμένα κάρβουνα που καίνε.

Εδώ θέλω να τελειώσω το λόγο, για να φύγετε έχοντας ζωντανή και ζωηρή τη μνήμη εκείνης της σκάλας, και να τη θυμάστε νύχτα και μέρα.

Κι’ αν μας κρατούν δεμένους χίλιες αιτίες, θα μπορέσωμε όλα εύκολα να τ’ αποτινάξωμε και να σηκωθούμε για προσευχή, έχοντας πάντοτε στο νου μας τη σκάλα αυτή. Κι όχι μόνο εκείνη τη σκάλα αλλά και τα άλλα βασανιστήρια των μαρτύρων να τα ζωγραφίζωμε στο πλάτος της δικής μας καρδιάς.

Κι’ όπως αυτοί που κάνουν λαμπρά τα σπίτια τους, τα στολίζουν παντού με πλούσια ζωγραφική, έτσι κι’ εμείς, ας ζωγραφίσωμε των μαρτύρων τα βασανιστήρια στους τοίχους της δικής μας ψυχής.

Γιατί εκείνη η ζωγραφική είναι ανώφελη, αυτή όμως έχει κέρδος. Δε χρειάζεται λεφτά, ούτε δαπάνη, ούτε καμμιά τέχνη η ζωγραφιά αυτή, αλλά αντί για όλα αρκεί να βάλη κανείς ζήλο ψυχής, γενναίο και άγρυπνο λογισμό, και μ’ αυτόν, σα χέρι που ξέρει άριστη τέχνη, να ζωγραφίση τα βασανιστήριά τους.

Ας ζωγραφίζωμε λοιπόν στην ψυχή μας άλλους να βρίσκωνται στα τηγάνια, άλλους τεντωμένους στη φωτιά, άλλους να στριφογυρίζουν μέσα στα καζάνια, άλλους να βουλιάζουν στη θάλασσα, άλλους να τους ξεσκίζουν, άλλους να τους γυροφέρνουν στον τροχό, άλλους να τους ρίχνουν στο γκρεμό.

Κι’ ακόμα άλλους να παλεύουν με θηρία, άλλους να τους οδηγούν στο βάραθρο κι’ άλλους όπως έτυχε να τελειώση καθένας τη ζωή του, ώστε με τις διάφορες αυτές εικόνες να κάμωμε λαμπρό το δικό μας σπίτι, να προσφέρωμε αντάξια διαμονή στον βασιλέα των ουρανών.

Γιατί αν δη έτσι ζωγραφισμένη την ψυχή μας, θάρθη μαζί με τον Πατέρα και θα κατοικήση μέσα μας με το άγιο Πνεύμα, και βασιλικό παλάτι θάναι πια η ψυχή μας, και κανείς άπρεπος λογισμός δε θα μπορέση να εισχωρήση σ’ αυτήν, αφού η μνήμη των μαρτύρων θα υπάρχη πάντα μέσα μας σαν ζωηρή ζωγραφιά, και θα σκορπά λάμψη μεγάλη και αδιάκοπα θα παραμένη μέσα μας ο βασιλέας των όλων Θεός.

Κι’ όταν υποδεχτούμε το Χριστό εδώ μ’ αυτό τον τρόπο, θα μπορέσωμε αφού φύγωμε από δω να τον υποδεχτούμε στις αιώνιες μας κατοικίες, τις οποίες μακάρι όλοι μας να αξιωθούμε, με τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από τον όποιο και μαζί με τον όποιο, ας έχη δόξα ο Πατήρ, όπως και το άγιο και ζωοποιό Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

 

Απόσπασμα από τον λόγο του αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, “Εγκώμιον εις τους αγίους Πάντας, τους εν όλω τω κόσμω μαρτυρήσαντας”, όπως δημοσιεύεται σε μετάφραση στον τόμο “Ιωάννου του Χρυσοστόμου έργα, τόμος Ε’, Εγκωμιαστικά Β’”, των εκδόσεων ο “Λόγος”. Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, σχόλια Κωνσταντίνος Λουκάκης.