Καλύτερα λίγοι και καλοί!

«Ας μη σκεπτόμαστε λοιπόν κοσμικά, ας μην περιμένουμε εδώ την ανταπόδοση, κι ας μην είμαστε τόσο φτωχοί. Εφ’ όσον όλος ο κόσμος δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους (δηλ. με τους δικαίους), γιατί θέλεις να συγκρίνεις ένα μέρος του; Και σωστά. Γιατί αυτοί είναι φίλοι του Θεού.

«Κόσμο» εδώ λέγει το πλήθος των ανθρώπων ή την ίδια την κτίση, γιατί και τα δυό συνηθίζει η Γραφή να τα ονομάζει έτσι.

Αν όλη η κτίση μαζί με τους ανθρώπους της, λέγει, σταθεί δίπλα τους, δεν θα μπορέσουν να φανούν αντάξιοι τους. Και σωστά. Γιατί, όπως ακριβώς μύριες ζυγαριές άχυρου και χόρτου δεν θα ήταν αντάξιες δέκα μαργαριταριών, έτσι ούτε κι εκείνοι.

Γιατί «είναι ανώτερος ένας που πράττει το θέλημα του Κυρίου, παρά μύριοι παράνομοι». «Μύριους», δεν λέγει τους πολλούς, αλλά το πλήθος το άπειρο. Σκέψου πόσο ανώτερος είναι ο δίκαιος.

Είπε ο Ιησούς του Ναυή, «ας σταθεί ο ήλιος πάνω απ’ την πόλη Γαβαών κι η σελήνη πάνω απ’ το φαράγγι Αιλών» και έγινε.

Ας έλθει λοιπόν όλη η οικουμένη, ή μάλλον δύο και τρεις και τέσσερις και δέκα και είκοσι οικουμένες, κι ας πουν κι ας το κάνουν αυτό. Όμως δεν θα μπορέσουν. Ενώ ο φίλος του Θεού διέτασσε τα κτίσματα του φίλου, ή καλύτερα παρακαλούσε το φίλο του κι υποχωρούσαν τα στοιχεία της φύσεως, οι υπηρέτες του Θεού, κι ο άνθρωπος που ήταν στη γη διέτασσε αυτά που ήταν στον ουρανό. Βλέπεις ότι αυτά έχουν γίνει για να υπηρετούν και να εκπληρώνουν τον δρόμο τον διατεταγμένο;»

(Ι. Χρυσοστόμου, 27^η  Ομιλία «Στην προς Εβραίους»)

 Το παράδειγμα του προφήτη Ηλία

Ο Ηλίας ήταν ένας, αλλ’ ο κόσμος δεν ήταν αντάξιός του. Και βέβαια ο κόσμος είναι μυριάδες άνθρωποι, αλλά δεν είναι αυτοί μυριάδες, όταν δεν μπορούν να εξισωθούν ούτε με τον ένα.

«Είναι προτιμότερος ένας που κάνει το θέλημα του Κυρίου, παρά αμέτρητοι παράνομοι» (Σοφ. Σεφ. 16, 3). Αυτό υπονοώντας και κάποιος σοφός λέγει το έξης. «Μην επιθυμείς πλήθος τέκνων άχρηστων» (Σοφ. Σεφ. 16,1)…

Αυτό θα μπορούσε κανένας να δει να συμβαίνει και στον πόλεμο. Προτιμότερο δηλαδή είναι να υπάρχουν δέκα εμπειροπόλεμοι και γενναίοι άνδρες, παρά αμέτρητοι χωρίς πολεμική πείρα. Αυτοί μη μπορώντας να κάνουν τίποτε, εμποδίζουν κι εκείνους που κάνουν.

Αυτό θα μπορούσε κανένας να δει να συμβαίνει και σε πλοίο, ότι δηλαδή είναι προτιμότερο να υπάρχουν δύο ναύτες έμπειροι, παρά αμέτρητο πλήθος χωρίς πείρα. Γιατί αυτοί θα καταβυθίσουν το πλοίο!

Αυτά τα λέγω, όχι επειδή τρέφω εχθρικότατα προς εσάς το πλήθος, αλλ’ επειδή θέλω όλοι να είστε άξιοι και σπουδαίοι και να μη στηρίζεσθε στο πλήθος.

Πολύ περισσότεροι είναι εκείνοι που εισέρχονται στη γέεννα, αλλ’ όμως είναι ανώτερη η Βασιλεία των Ουρανών, κι αν ακόμα έχει λιγότερους.

Σαν την άμμο της θάλασσας ήταν το πλήθος του Ιουδαϊκού λαού, αλλ’ όμως ένας τους έσωσε. Ένας ήταν ο Μωυσής, και κατόρθωσε να κάνει περισσότερα απ’ όλους. Ένας ήταν ο Ιησούς (του Ναυή), και κατόρθωσε να επιτύχει περισσότερα απ’ τις εξακόσιες χιλιάδες.

Ας μη φροντίζουμε αυτό, το πως δηλαδή θα μπορούσαν να γίνουν οι πιστοί μόνο πολλοί, αλλά πριν απ’ αυτό, το πως θα μπορούσαν να γίνουν γνήσιοι. Όταν κατορθωθεί αυτό, τότε θα επιτευχθεί κι εκείνο.

Κανένας δεν επιθυμεί και δεν επιχειρεί να κατασκευάσει πρώτα σπίτι ευρύχωρο, αλλά πρώτα ισχυρό και κατάλληλο, και μετά ευρύχωρο. Κανένας δεν βάζει θεμέλια, για να ξεφτιλιστεί. Πρώτα αυτό επιδιώκουμε, και μετά εκείνο. Όταν γίνει αυτό, εύκολα θα γίνει κι το άλλο. Αν όμως δεν υπάρχει αυτό, κι αν ακόμα υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει κανένα όφελος. Γιατί, όταν υπάρχουν εκείνοι που μπορούν να χαρίσουν λαμπρότητα στην Εκκλησία, γρήγορα θα γίνει και το πλήθος. Όταν όμως δεν υπάρχουν αυτοί, το πλήθος ποτέ δεν θα είναι γνήσιο».

(Ι. Χρυσοστόμου, Ομιλία 24^η στις Πράξεις Αποστόλων)