Αγιογράφος Μοναχός

Τις χώρες όλες γύρισα ως την άκρη του κόσμου

θόλο ισάξιο για αυτόν, δε βρήκα ούτε εμπρός μου.

Όσο και αν ψάχνω δε θα βρώ για να αγιαγραφήσω

και τη φιλόστοργη μορφή με χρώμα να στολίσω.

 

Δέσποτα Παντοκράτορα, Κύριε και Θεέ μου

επέτρεψε Πανάγαθε, Πλάστη Δημιουργέ μου,

ευχή να έρθει στη καρδιά, στα θεία, ο νούς να παέι

να κρατηθεί ο λογισμός, άλλο να μη σκορπάει.

 

Πρώτα να δω την Παναγιά, για να μου πεί η Κυρία

πως χώρισε το σπλάχο της στα δυο την ιστορία;

Πόσο ο ήλιος σκοτεινός, ήταν μπροστά στο φως του,

στο άπειρο το κάλλος του, πώς να σταθώ εμπρός του;

 

Θεέ μου πώς το τόλμησα ο άθλιος αυτό, αλήθεια απορώ.

Μα και με χίλια χρώματα η μορφή, δε γράφεται θαρρώ.

Ελάχιστος ο ουρανός για να χωρά τον Παντοκράτορα Χριστό

και ας έσμιξα με δάκρυα αμέτρητα, όλου του κόσμου το χρυσό.

 

Μια ακτίνα μόνο δώσε μου να δω ο τυφλός το φως σου

και ας είμαι ο ανάξιος, μηδέν μπροστά στο πρόσωπο Σου.

Ίσως μπορέσω Κύριε φώτισε να αποτυπώσω, έστω και το Σταυρό σου

μερόνυχτα στα πέρατα εύχομαι, να φτάνει το έλεος σου.

 

 

Μνάσων ο αρχαίος μαθητής