Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – Μην κάνεις τίποτε χωρίς την συγκατάθεση του Γέροντος

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(25ο )

Μην κάνεις τίποτε χωρίς την συγκατάθεση του Γέροντος

«Όταν ζητάμε κάτι από τον Γέροντα και βλέπετε ότι διστάζει να εκφρασθεί, μην επιχειρήσετε να το εφαρμόσετε, γιατί οπωσδήποτε θα αποτύχετε»…

Οι πνευματικές σχέσεις των θεοφοβουμένων είναι μυστήριο στο οποίο λειτουργεί η θεία Χάρις. Αυτή ενεργεί στην ψυχή του Γέροντος για να αποφασίσει. Ούτε ο Γέροντας, ούτε ο υποτακτικός ενεργούν από ιδιοτέλεια, αλλά κινούνται και ενεργούν από θείο φόβο. Δικαίως η Γραφεί λέγει «τους δοξάζοντάς με δοξάσω και ο εξουθενών με ατιμασθήσεται» ( Α΄ Βασ. 2, 30).

« Ο Γέροντας μου, ο παπα Νικηφόρος, δεν ήταν από τους σπουδαίους καλογήρους. Και όμως είδα μεγάλα πράγματα στην υπακοή. Παρήγγειλα διάφορα καρποφόρα δένδρα χωρίς την συγκατάθεσή του. Κανένα δεν φύτρωσε, παρόλη την προσπάθεια και τις περιποιήσεις μου. Επιχείρησα και δεύτερη φορά. Φύτεψα κλήματα χωρίς την έγκρισή του. Ούτε αυτά ευδοκίμησαν. Και τρίτη φορά προσπάθησα. Με μεμφόταν ο Γέροντας ότι άσκοπα ταλαιπωρούμαι. Πράγματι απέτυχα. Αν και έζησε ένα δένδρο, ποτέ δεν καρποφόρησε.

Όταν φυτέψαμε με τον Γέροντα μία μουριά κάθε χρόνο τρώμε καρπούς. Ό,τι φύτεψα, που δεν ήταν σύμφωνο με το πνεύμα του Γέροντος, δεν πρόκοψε, γιατί αυτό που έκανα ήταν θέλημα. Όταν βιάζετε τον Γέροντα σε κάτι, τολμώ να πω, ότι αντιγράφετε το πνεύμα του Ιούδα.

Σας αναφέρω μία λεπτομέρεια από τη ζωή μου. Πρώτος εγώ και ο γέρο Ιωσήφ πήραμε πληροφορία για το ημερολογιακό σκάνδαλο. Ότι η ζώσα Εκκλησία είναι στην Κωνσταντινούπολη και όχι στην φατρία των λεγομένων ζηλωτών. Επιστρέψαμε τότε με την Εκκλησία, που είναι και όλο το Άγιον Όρος.

Ο Γέροντάς μου, ήθελε να παραμείνει με τους ζηλωτές και εγώ τον εβίασα σε αυτό. Εάν δεν το κάνεις αυτό θα φύγω. Ο γερο Νικηφόρος αναγκάσθηκε να υποκύψει. Όταν γυρίσαμε στο κελλί μας, μου είπε πικραμένος και μετανοιωμένος. Γιατί, βρε παιδί μου, με πίεσες και πράξαμε αυτό το πράγμα; Όταν θα πέθαινα, εσύ κατόπιν ας έκανες ό,τι ήθελες. Αποτέλεσμα. Να φύγει η Χάρις από μένα και να μείνω ξερός, χωρίς αίσθηση και παρηγοριά. Δύο χρόνια είχα εγκατάλειψη και πειρασμούς, ως κανόνα από τον Θεό, και συμπέρανα την σημασία της εξαρτήσεως και υπακοής.

Δεν θυμάστε το περιστατικό του υποτακτικού, που αν και εμαρτύρησε υπέρ Χριστού, δεν έγινε δεκτός από τον Θεό, γιατί έκαμε παρακοή στον Γέροντά του; Αυτό σχεδόν έπαθα και εγώ. Έφυγε ο Θεός από μέσα μου και παρόλα τα δάκρυα και την αγωνία που είχα δεν εύρισκα παρηγοριά, γιατί υπακοή ζωή, παρακοή θάνατος.

Πραγματικά, έτσι ορίζει ο πνευματικός νόμος, ο κώδικας της θείας δικαιοσύνης, διαμέσου του οποίου διοικεί οΘεός την κτίση Του.

Συνεχίζεται…