Άγιος Ιγνάτιος: Οι άπειροι στον πνευματικό αγώνα που δίνουν σημασία στα όνειρα βλάπτονται!

Οι δαίμονες χρησιμοποιούν πολλές φορές τα όνειρα για να ενοχλήσουν και να πληγώσουν τις ψυχές των ανθρώπων. Έτσι οι άπειροι στον πνευματικό αγώνα χριστιανοί που δίνουν σημασία στα όνειρα βλάπτονται, κάνουν μεγάλο κακό στον εαυτό τους.

Γι’ αυτό κι είναι σημαντικό πράγμα να μπορούμε να διακρίνουμε την ακριβή σημασία που έχουν τα όνειρα σ’ εκείνους τους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμα αναγεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα.
Την ώρα του ύπνου η ύπαρξη του ανθρώπου βρίσκεται σε κατάσταση λήθης, χάνει την αυτοσυνειδησία της. Όλες οι εκούσιες δραστηριότητες κι εργασίες σταματούν, αδρανούν την ώρα του ύπνου.

Η μόνη δραστηριότητα που συνεχίζει τη λειτουργία της είναι εκείνη που είναι αναγκαία για τη ζωή του ανθρώπου, την ύπαρξή του, και δεν μπορεί να σταματήσει. Το αίμα συνεχίζει να κυκλοφορεί στο σώμα, το στομάχι χωνεύει την τροφή, οι πνεύμονες διατηρούν την αναπνοή, το δέρμα εφιδρώνει.

Οι σκέψεις, οι φαντασίες κι οι αισθήσεις εξακολουθούν να παράγονται στην ψυχή, αλλά μόνο με τη δράση της υποσυνείδητης φύσης μας, χωρίς να εξαρτιούνται από τη θέληση και τη λογική μας.
Από τέτοιες φαντασίες, που συνοδεύονται κι από παράξενες σκέψεις κι εικόνες, αποτελείται το όνειρο.

Μοιάζει εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι όλ’ αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τις θεληματικές, τις «εν επιγνώσει» σκέψεις του ανθρώπου. Όλα παρουσιάζονται ξαφνικά και παράδοξα, σύμφωνα με τους νόμους και τις απαιτήσεις της φύσης μας.

Συχνά ένα όνειρο μπορεί να μεταφέρει κάποιες σκέψεις ή επιθυμίες μας αλλά σκόρπιες, χωρίς συνοχή. Άλλα όνειρα μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας ιδιαίτερης ηθικής κατάστασης του λογικού.

Έτσι ένα όνειρο δεν μπορεί να έχει οποιαδήποτε σημασία ούτε και πρέπει εμείς να του δίνουμε τέτοια. Η επιθυμία που έχουν πολλοί άνθρωποι να βλέπουν στα παραληρήματα των ονείρων τους κάποια πρόβλεψη για το μέλλον τους ή για το μέλλον άλλων ανθρώπων ή κάποιο άλλο νόημα, είναι ολότελα παράλογη και ανόητη.
Πώς μπορεί να γίνεται αυτό αφού δεν έχει ουσιαστική αιτία ύπαρξης;

Την ώρα που είμαστε ξύπνιοι οι δαίμονες έχουν πρόσβαση στις ψυχές μας. Πρόσβαση όμως έχουν ακόμα κι όταν κοιμόμαστε. Τότε μάλιστα μας πειράζουν για ν’ αμαρτήσουμε με το ν’ αναμιγνύουν τη δική τους φαντασία με τη δική μας.

Σε περίπτωση μάλιστα που βλέπουν μέσα μας κάποιο ενδιαφέρον για τα όνειρα, τότε προσπαθούν ν’ αυξήσουν την προσοχή μας σ’ αυτά. Έτσι σιγά-σιγά μας πείθουν να τα εμπιστευόμαστε. Και τέτοια εμπιστοσύνη βέβαια συνοδεύεται πάντα από πλάνη.

Η πλάνη αλλοιώνει τις λογικές μας απόψεις, τις αποπροσανατολίζει. Και τότε όλη η ενεργητικότητά μας στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια. Κι αυτός είναι ο χώρος όπου θέλουν να μας οδηγήσουν οι δαίμονες.

Εκείνοι που έχουν προσχωρήσει σ’ αυτήν την εγωιστική θεώρηση των πραγμάτων γίνονται πολύ εύκολα θύματα των δαιμόνων. Γι’ αυτό κι εκείνοι αρχίζουν να εμφανίζονται στους πλανεμένους αυτούς ανθρώπους άλλοτε σαν άγγελοι φωτεινοί, άλλοτε με τη μορφή αγίων, μαρτύρων ή κι αυτής ακόμα της Μητέρας του Θεού κι άλλοτε ακόμα και με τη μορφή του ίδιου του Χριστού.

Οι δαίμονες χαίρονται ιδιαίτερα με τον τρόπο που ζουν οι πλανεμένοι αυτοί άνθρωποι και τους υπόσχονται ουράνιες απολαβές και στέμματα. Κι έτσι οι δαίμονες τους οδηγούν σε μεγάλα ύψη υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης. Το ύψος αυτό όμως δεν είναι τίποτ’ άλλο από την άβυσσο του ολέθρου και της πνευματικής καταστροφής τους.

(Συνεχίζεται)

 

Απόσπασμα από τον λόγο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, “Τα όνειρα” μέσα από το βιβλίο του, η “Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος”, Αθήνα 2008, σ. 109-111.