Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – Η κοίμηση του Γέροντος Ιωσήφ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

 

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

 

(17ο )

Η κοίμηση του Γέροντος Ιωσήφ

Ο Γέροντάς μας Ιωσήφ κοιμήθηκε «εν Κυρίω» στις 15 Αυγούστου 1959 στην Νέα Σκήτη. Εκεί βρισκόταν τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, όταν μετακινήθηκε από την έρημο της Μικρής Αγίας Άννας με την συνοδία του. Τον Γέροντα Αρσένιο τον παντοτεινό συνασκητή του, τον κατά σάρκα αδελφό του μοναχό Αθανάσιο, τον αείμνηστο ιερομόναχο Χαράλαμπο που διετέλεσε Γέροντας της Μονής Διονυσίου, τον ιερομόναχο Εφραίμ Γέροντα των Μονών Φιλοθέου, Καρακάλου, Ξηροποτάμου και Κωνσταμονίτου και εμένα τον ευτελή.

Ο παπα Εφραίμ επισκεπτόταν συχνά την συνοδία του Γέροντος Ιωσήφ, όχι πλέον ως λειτουργός, γιατί υπήρχαν ιερομόναχοι. Την ημέρα της κοιμήσεως του Γέροντος, αφού λειτούργησε στα Κατουνάκια ξεκίνησε για να τους επισκεφθεί. Δεν βιαζόταν, γιατί ήξερε ότι μετά την Λειτουργία ξεκουραζόταν. Πηγαίνοντας τον συνάντησε λαχανιασμένος ο π. Αθανάσιος και του είπε: « Έλα γιατί ο Γέροντάς μας έφυγε μετά την θεία Λειτουργία. Καθόταν στην καρέκλα και αφού χαιρέτησε φιλικά τον αχώριστο σύντροφό του Γέροντα Αρσένιο του είπε: “Φεύγω Αρσένιε” και του έσφιξε το χέρι».

« Μα περίεργο, του απάντησε ο παπα Εφραίμ, εμένα μου υποσχέθηκε ότι… θα με αποχαιρετούσε όταν θα έφευγε».

Κράτησε αυτή την απορία ως τις σαράντα ημέρες από την κοίμηση του Γέροντος. Βρισκόταν στο κελλί και έκανε το εργόχειρό του αμέριμνος. Ξαφνικά γέμισε ο τόπος ευωδία. Έψαξε να δει αν κάποιος λιβανίζει. Δεν βρήκε κανένα. Τότε θυμήθηκε την υπόσχεση του Γέροντος. Την τεσσαρακοστή ημέρα, που οι ψυχές καταπαύουν στην αιωνιότητα των κόλπων του Θεού, πέρασε να τον αποχαιρετήσει, όπως του είχε υποσχεθεί.

Από τότε έβλεπε συχνά στον ύπνο του τον Γέροντα να βρίσκεται σε αναπαυτικά σαλόνια και να τον παρηγορεί στις δυσκολίες της δεκαετίας του ’60 που ήταν καταθλιπτικές. Του έλεγε: « Σπλάχνο μου, κάνε υπομονή, γιατί εδώ είναι το κέρδος και η αμοιβή!».

Κάποιος αγιορείτης Γέροντας, όταν ήταν ακόμη λαϊκός, επισκέφθηκε τον παπα Εφραίμ μαζί με άλλους δύο ευλαβείς προσκυνητές στις 18 Αυγούστου το 1975. Ανάμεσα στις άλλες πνευματικές νουθεσίες του, τους ανάφερε για τον οσιώτατο Γέροντά μας. « Κάθε χρόνο, τέτοιες ημέρες παιδάκια μου, ενθυμούμαι την γλυκυτάτη μορφή του πατρός μου Ιωσήφ πιο πολύ, πιο έντονα. Ήταν γίγας του Πνεύματος και θεοδίδακτος διδάσκαλος της νοεράς προσευχής, παιδιά μου. Υπεραγαπούσε την Παναγία μας· διά χάριν Της υπέμεινε τα πάντα και από Αυτήν έλαβε το μέγα χάρισμα της καρδιακής προσευχής. Αξιώθηκε πολλές φορές να Την δει στον πρόσκαιρο αλλά ισάγγελο βίο του. Αχ! Που σήμερα τέτοιες μορφές, που να ακούσεις σήμερα τέτοια ουράνια χαριτωμένα λόγια. Εκείνη η αγία καρδούλα του ακατάπυστα έλεγε την ευχή “ Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”· και το Άγιο Πνεύμα ήταν επί της κεφαλής του!».

Συνεχίζεται…