Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – η νέα συνοδία του Γ. Εφραίμ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(19ο )

 

3. Η ΝΕΑ ΣΥΝΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

Ο γερο Νικηφόρος καταβλήθηκε απο τα γηρατιά και από την αρρώστια. Έγινε πολύ κουραστικός, γιατί έπασχε από αμνησία. Ο παπα Εφραίμ με καρτερία αληθινού υποτακτικού υπηρέτησε τον Γέροντα ως το θάνατό του, που έγινε στις 25 Σεμπτεμβρίου 1973.

Όταν βρισκόταν στα τελευταία του, κάλεσε τον παπα Εφραίμ κοντά του, ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό και άρχισε να φωνάζει: « Ο Θεός να σε ευλογήσει, ο Θεός να σε ευλογήσει. Ο Θεός να σε βάλει στο κέντρο του Παραδείσου. Εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι άγγελος». Κέρδισε ως αμοιβή για την υπακοή του την ευλογία του Γέροντός του. « Τα πήρα μαζεμένα, όλα μαζί» έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ.

Μετά από σαράντα χρόνια, στην προσευχή του πήρε πληροφορία ότι με το να παραμείνει στην υπακοή του γερο Νικηφόρου έκανε το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Θεού…

Με την κοίμηση του Γέροντος Νικηφόρου τελείωσε η ζωή του παπα Εφραίμ ως υποτακτικού και άρχισε η ζωή του ως Γέροντος και πνευματικού. Τήρησε δε και σε αυτό την εντολή του Γέροντος Ιωσήφ, που του είπε να δεχθεί συνοδία μετά τον θάνατο του παπα Νικηφόρου. Πολλή προσευχή και πολλές Λειτουργίες έκανε για τον Γέροντά του. Όσα χρήματα είχε τότε, τα μοίρασε όλα για Σαρανταλείτουργα και ελεημοσύνες για να αναπαυθεί η ψυχή του.

Η υγεία του όμως μετά από τόσους κόπους και αγωνίες κατέπεσε. Τον συμβούλεψαν οι πατέρες, ότι χρειάζεται ιατρική θεραπεία γιατί του παρουσιάστηκε κυάμωση σε προχωρημένη μορφή. Μη έχοντας άλλο οικειώτερο πρόσωπο, ανέλαβα να τον συνοδεύσω στην Θεσσαλονίκη, όπου παρέμεινα μαζί του όσο χρειάστηκε. Εκεί θαύμασα την προσοχή του, ειδικά στην φυλακή των αισθήσεων πράγμα που εγώ από αφέλεια μάλλον δεν πρόσεχα!

Όταν επέστρεψε στο κελλί του, αφού τακτοποίησε το νοικοκυριό του, σκέφθηκε την παρουσία της συνοδίας. Περίμενε με πίστη την προσέλευση αυτών που επρόκειτο να ταχθούν υπό την δική του προστασία. Διάφοροι νέοι τον πλησίαζαν φανερώνοντας την πρόθεση να μονάσουν στον Άθωνα. Τον ρωτούσαν να τους υποδείξει πνευματικούς Γέροντες για να υποταχθούν. Τον προκαλούσαν για να τον δοκιμάσουν, αφού ήταν μόνος του, αν θα τους κρατήσει κοντά του. Σε κανένα δεν έδωσε να καταλάβει, ότι ενδιαφερόταν για συνοδία. Άφηνε να ζητήσουν μόνοι τους, χωρίς την δική του πρόθεση. Με το διορατικό του πνεύμα λάμβανε πληροφορία ποιοί θα ερχόντουσαν να μείνουν μαζί του, αλλά και να τον διαδεχθούν.

Αυτό συνέβει σύντομα, όταν δέχθηκε τον πρώτο μαθητή. Γι’ αυτόν έλεγε στην συνοδία μας το κατάλληλο ρήμα της Γραφής. « Ανεπαύθη το πνεύμα Μωυσέως επί τον Ιησούν του Ναυή» (Δευτ. 34, 9). Αυτόν έβλεπε ο διορατικότατος Γέροντας ως θεμέλιο της πνευματικής του οικογένειας και διάδοχό του, όπως ασφαλώς με πολλές προσευχές το ζητούσε από τον Κύριο.

Συνεχίζεται…