Ο χαρισματούχος υποτακτικός – τα πρώτα βήματα στο Μοναχισμό

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥΟ ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

 

(3ο )

Όταν εξέφρασε την επιθυμία του για τον μοναχισμό η καλή του μανούλα Βικτώρια είδε στον ύπνο της ένα σεβάσμιο Γέροντα, που ήταν ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος, να την πληροφορεί ότι «αυτό που αποφάσισε να κάνει τώρα το παιδί σου είναι το θέλημα του Θεού και σε αυτό θα πετύχει».

Από εδώ αρχίζει η προετοιμασία του μέλλοντος, που δεν ήταν ούτε άγνωστο, ούτε δύσκολο, στον καταρτισμένο πλέον Ευάγγελο. Γνώριζε την ευχή του Ιησού, τις μετάνοιες, την νηστεία αλλά και την υπακοή.

Η ζωή του Γέροντος στον Άθωνα, στην έρημο του Αγίου Όρους, τα Κατουνάκια, αρχίζει… στις 14 Σεπτεμβρίου 1933. Προσήλθε στην συοδία των συμπατριωτών του Εφραίμ και Νικηφόρου στην οποία παρέμεινε σε όλη τη ζωή του. Με τον Γέροντα Εφραίμ ο νεαρός δόκιμος Ευάγγελος έμεινε λίγο χρονικό διάστημα. Από τον Γέροντα Εφραίμ, μετά την σχετική δοκιμασία, εκάρη με ρασοευχή ο Ευάγγελος ως Λογγίνος μοναχός. Ο Γέροντας έφυγε πλήρης ημερών και ώριμος στην ηλικία, τον διαδέχθηκε δε ο ιερομόναχος Νικηφόρος. Το 1935 ο νέος Γέροντας Νικηφόρος στην κουρά, σε μεγαλόσχημο μοναχό, τον ονόμασε Εφραίμ, προς τιμήν του οσίου Εφραίμ στον οποίο ήταν αφιερωμένο το ναΰδριο του ησυχαστηρίου τους. Η ευλάβεια και η προσοχή του νέου μοναχού δεν άργησε να εκτιμηθεί από τον Γέροντά του. Τον επόμενο χρόνο χειροτονήθηκε ιερέας και από τότε είναι γνωστός ως παπα Εφραίμ Κατουνακιώτης.

Ο Γέροντας Εφραίμ ήταν μεγαλύτερος στην ηλικία από εμάς. Γνώρισε δε νωρίτερα τον οσιώτατο Γέροντα μας, Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Σε αυτόν προσκολλήθηκε ολόψυχα, όχι μόνο υπακούοντας τις συμβουλές του, αλλά και αντιγράφοντάς τον, όσο ήταν δυνατόν. Δεν έμενε μόνιμα κοντά μας. Έτσι τα οικονόμησε η τα πάντα διοικούσα θεία πρόνοια. Κατοικούσε στα Κατουνάκια, με τον τυπικό του Γέροντα Νικηφόρο, ακολουθώντας την τοπική παράδοση των ερημιτών.

Είναι αξιοπρόσεκτη η ηρωϊκή προσπάθεια του παπα Εφραίμ να συνδυάσει και να ζει τους δύο τρόπους της μοναστικής ζωής, τον ερημιτικό και τον κοινοβιακό, με απαράμιλλη καρτερία, εμμονή και υπομονή με την βοήθεια της θείας Χάριτος, τηνοποίαν συγκρατούσε με την υποταγή και άρνηση του δικού του θελήματος, όπως ορίζει η Πατερική παράδοση.

Όταν και εμείς, χάριτι Χριστού, προσήλθαμε το καλοκαίρι του 1947 στην υπακοή του Γέροντός μας γνωρίσαμε τον παπα Εφραίμ ως εφημέριο και λειτουργό μας και τον ζήσαμε ως γνήσιο, ομόψυχο, ομόφρονα και ομοϊδεάτη αδελφό μας.

Ο όσιος Γέροντάς μας, μας ερμήνευε και μας οδηγούσε στον σκοπό της μοναχικής ζωής, που είναι η ολοκληρωτική πρός τον Θεό αγάπη και όχι οι τύποι και τα συστήματα, που περιστασιακά υπάρχουν ή ακόμα και οι τρόποι διαμονής.

Ποιά άλλη επιτακτικότερη εντολή επιβάλλεται στον άνθρωπο παρά «η εξ όλης της καρδίας, ψυχής, διανοίας και ισχύος προς τον Θεό αγάπη»; (βλ. Μαρ. 12, 30). Αυτό ήταν το πρώτο και κύριο μάθημα, που μας παρέδωσε ο Γέροντάς μας, διδάσκοντάς μας ακούραστα τον πρακτικό τρόπο της επιτυχίας. Σε αυτή την μαθητεία συνεργάτης και συναγωνιστής κατά πρόθεση ήταν και ο συνετώτατος αδελφός παπα Εφραίμ.

Συνεχίζεται…