Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Σαν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, παρευθύς τον περισκεπάζει το έλεος του Θεού!

* Η σκέπη κι η πρόνοια του Θεού περισκεπάζει όλους τους ανθρώπους, μα δεν τη βλέπουνε παρά μονάχα όσοι καθαρίσανε τον εαυτό τους από τις αμαρτίες, κι έχουνε ολοένα τη μελέτη τους μονάχα στον Θεό.

Και προπάντων φανερώνεται στους τέτοιους η φροντίδα του Θεού όποτε μπούνε σε μεγάλον πειρασμό για τον Θεό· γιατί τότε αισθάνουνται την πρόνοιά του, σαν να τη βλέπουνε με τα σωματικά τα μάτια, ο καθένας κατά την αναλογία και κατά την αιτία του πειρασμού που περνά.

* Εκείνος που αφιέρωσε μια φορά για παντά τον εαυτό του στον Θεό, ζει με αναπαυμένον τον νου τον. Δίχως την ανέχεια δε μπορεί η ψυχή να ελευθερωθεί από την ταραχή των λογισμών· και δίχως την ησυχία των αισθήσεων δε θα νοιώσει την ειρήνη της διανοίας· και δίχως να μπει σε πειρασμούς, κανένας δεν θα αποχτήσει την πνευματική σοφία και δίχως τη γαλήνη των λογισμών, ο νους δε θα κινηθεί μέσα σε απόκρυφα μυστήρια· και δίχως την πεποίθηση της πίστης, δε μπορεί η ψυχή να πολεμήσει με θάρρος τους πειρασμούς· και δίχως να δοκιμάσει φανερά τη σκέψη του Θεού η καρδιά, δε μπορεί να ελπίσει σ’ αυτόν.

* Μια καρδιά αγαθή αναβρύζει δάκρυα χαράς, την ώρα που κάνει την προσευχή της.
Αυτοί που μέσα τους νεκρώθηκε τούτος ο κόσμος, με χαρά τραβάνε τις δυστυχίες.
Αλλά εκείνοι που μέσα τους ζει ο κόσμος τούτος, δε μπορούνε να υπομείνουνε αδικία.

* Η ταπείνωση μαζεύει την καρδιά και σαν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, παρευθύς τον περισκεπάζει το έλεος, και τότε αισθάνεται η καρδιά τη θεϊκή βοήθεια.

Απόσπασμα από λόγο του Οσίου Αββά Ισαάκ του Σύρου όπως τον μετέφερε στην νεοελληνική ο Φώτης Κόντογλου και περιέχεται στο βιβλίο “Α’ Βλάσιος Πασκάλ, Β’ Πηγή Ζωής” των εκδόσεων Αστήρ.