Μητροπ. Σουρόζ κυρού Αντωνίου (Μπλούμ): Ό,τι είναι κρυφό φανερώνεται

Παρακάτω τό Εύαγγέλιο αναφέρει τό έξης: «Δέν υπάρχει τίποτε κρυφό πού δέν θά γίνει, φανερό ούτε μυστικό πού δέν θά φανερωθεί» (Μάρκ. 4, 22). Μέ μία πρώτη ματιά, τούτος ό λόγος μοιάζει δύσκολος. Ποιά είναι άραγε ή σημασία του; Ξαναδιαβάζοντας τόν λόγο πού άναφέρεται στόν προηγούμενο στίχο σχετικά μέ τό λυχνάρι («δέν πρέπει νά μεταφέρουν τό λυχνάρι γιά νά τό τοποθετήσουν πάνω στό λυχνοστάτη;») είναι δυνατόν νά τόν ερμηνεύσου­με ώς έξης: νωρίτερα ή άργότερα θά έμφανιστεϊ κάτι θετικό ή αρνητικό γιά την ψυχή σου, τή συνείδησή σου,τή σάρκα σου. Κάποιος πού κρυ­φά έχει ένδώσει σ’ ένα σαρκικό πάθος γίνεται άλλος άνθρωπος, οί δικοί του δέν είναι δυνατόν νά παραμείνουν άπαθεΐς στόν χαρακτήρα αύτοϋ του ανθρώπου οποίος κι αν είναι: ή θ’ απομα­κρυνθούν από αυτόν μέ αποστροφή ή θά ύποκύ- ψουν στη γοητεία. Τό ίδιο επαναλαμβάνεται καί μέ κάποιον πού έχει φτάσει σέ ψηλά επίπεδα πνευματικής ζωής. Είναι δυνατόν νά παραμένει σιωπηλός, όπως καί είναι δυνατόν νά σημειώνε­ται μέσα του τόσο μεγάλη άλλαγή πού νά γίνεται αισθητή άπό τό περιβάλλον του. Στίς έπαφές μαζί του. οί άνθρωποι βλέπουν, νιώθουν, προαι­σθάνονται ότι έχουν νά κάνουν μέ κάποιον πού ξεφεύγει άπό τό συνηθισμένο. Θυμάμαι κάποιο λόγο τού πνευματικού πατέρα μου: κανένας δέν μπορεί νά μεταρσιωθεί καί νά φτάσει στόν ούρα- νό, δηλαδή στή Βασιλεία τού Θεού, αν δέν έχει δει κατάματα ή κατά πρόσωπο έστω καί έναν άνθρωπο πού ν’ άκτινοβολεΐ τήν αιώνια ζωή. Οί άνθρωποι πού συγκεντρώνονταν γύρω άπό τόν άγιο Σεραφείμ τού Σάρωφ.γύρω άπό τόν άγιο Σέργιο τού Ραντονέζ, καί γενικά γύρω άπό άγι­ους άνθρώπους, ή καί άπλούστερα γύρω άπό άνθρώπους πιό συνηθισμένους πού όμως ζούσαν έντονη πνευματική ζωή, άποδείκνυαν τό πολύ έντονο αίσθημα ότι τούτη ή ζωή άληθινά ύπάρχει.

’Άς γνωρίζετε λοιπόν καλά ότι δεν ύπαρχει τίπο­τε κρυφό πού δεν θά έρθει στό φως τής μέρας. Δέν υπάρχουν κρυφά αμαρτήματα, κρυφά ψέμα­τα στό εσωτερικό τού ανθρώπου, πού δέν έκδη- λώνονται ούτε διαδίδονται στους υπολοίπους, όπως μεταδίδεται καί μία θανατηφόρος επιδη­μία. Νωρίτερα ή αργότερα τό καθετί θά λάμψει τή μεγάλη ήμέρα. Ασφαλώς ή πείρα σάς τό έχει διδάξει.

Γιά μία ακόμη φορά, ό Χριστός στό σημείο αύτό μάς καλεΐ σ’ επιφυλακή :«Άςτ’ακούει, αυτά όποιος εχει αυτιά γιά ν’ άκούει». Ακούστε 6,τι σάς λέω, προσέξετε, γιατί μπορεί νά οδηγήσετε στή σωτηρία όπως έπίσης καί νά προκαλέσετε τήν άπώλεια τών πιό κοντινών ανθρώπων σας,όχι μόνο μέ τίς πράξεις σας, όχι μόνο μέ τά λόγια σας, άλλά μέ τή γενικότερη παρουσία σας ώς προσώπων.

 

Πηγή: Antony Bloom, Συνάντηση με το ζωντανό Θεό, εκδ. Εν πλω, σ. 268-270.