Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – Η υπακοή θα τα φέρει όλα

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ
Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912 – 1990)

(36ο )

Όση περισσότερη αφοσίωση και πίστη έχεις πρός τον Γέροντα, τόσο δεν έχεις αντιλογία μέσα σου. Όταν αισθάνεσαι το πνεύμα της αντιλογίας να κινείται μέσα σου είναι δείγμα ότι δεν έχεις πίστη και αγάπη στον Γέροντά σου. Όση περισσότερη αφοσίωση και υπακοή έχεις στόν Γέροντά σου, τόση περισσότερη αυταπάρνηση θα έχεις. Ούτε τον Θεόν φοβάσαι, ούτε … την κόλαση! Και έρχεται απάθεια, ψυχική και σωματική ειρήνη, και αισθάνεσαι την ζωή του μέλλοντος.

Αχ! Μακαρία υπακοή! Τι να πω. Όταν ήμουν υποτακτικός άλλη Χάρη είχα, άλλη προσευχή. Πετούσα σαν αετός. Τώρα είμαι Γέροντας. Θα πείς δεν το ζητούσα. Ο Θεός το ΄δωσε. Ναι, αλλά θυμάμαι την κατάσταση του υποτακτικού, που αισθανόμουν ως άγγελος.

Μόνο ο διάβολος ξέρει τι σημαίνει Γέροντας, τι σημαίνει υπακοή.

Τον καρπό της τελείας υπακοής δοκίμασα στον γέρο Ιωσήφ. Χτίσε πάνω στην ταπείνωση. Είπε κάτι ο Γέροντας; Νάναι ευλογημένο. Και τίποτε να μήν έχεις, εφόσον κάνεις υπακοή, θα σωθείς. Όσο πιο πολύ ευλαβείσαι, αγαπάς τον Γέροντά σου, τόσο περισσότερη Χάρη θα λάβεις. Η Χάρις της υπακοής, σαν φωτιά περικυκλώνει τον υποτακτικό και δεν μπορεί να τον βλάψει ο διάβολος».

Μήν ξεχνάμε τις υποσχέσεις μας

«Μην ξεχνάμε τα λόγια και τις ευχές της Ακολουθίας του Μεγάλου Σχήματος. Ο Γέροντας μας Ιωσήφ, μας έδωσε εντολή να διαβάζουμε κατά καιρούς την Ακολουθία, ως ανάγνωση στην τράπεζα, για να μην ξεχνάμε τι υποσχεθήκαμε στον Θεό και ποιά είναι τα καθήκοντά μας. “Υφηγούμαι ουν σοι την τελειοτάτην πολιτείαν”, δηλαδή τον πανάρετο βίο, υπενθυμίζει ο ιερέας. Όλες οι αρετές καλές είναι, αλλά η βάση και η τελειότητα είναι η υπακοή.

Κάνεις υπακοή στον Γέροντα; Στόν Θεό και την Παναγία μας κάνεις υπακοή. Και ο Χριστός μας, που έκανε πλήρη υπακοή στον Ουράνιο Πατέρα του σε δέχεται, σε ακούει. Γίνεσαι όμοιός Του. Γι’ αυτό ο υποτακτικός θα έχει διπλό στεφάνι».

Η υπακοή αρχίζει από την Τριαδική Θεότητα. Μόνος Του ο γλυκύς Ιησούς μας ενθυμίζει. Δεν ήρθα να κάνω «το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με Πατρός» ( Ιω. 5, 30). Βλέπετε, ότι επέμφθη; Βλέπετε, ότι υπάκουσε; Πώς θα εξηγηθεί, λοιπόν, η πρόφαση του δικού μας αυταρχισμού και της ραθυμίας με την οποία τόσο πρόχειρα και αναιδέστατα προβάλλομε την ανατριχιαστική κατάρα του γιατί;

Συνεχίζεται…