Όσιος Σωφρόνιος: Η αγάπη είναι το τέλειο φως!

Συνέχεια από: http://www.diakonima.gr/?p=481959

Το Θείο Φως θεωρείται άσχετα από συνθήκες, και στο σκοτάδι της νύχτας και στο φως της μέρας.

Η ευδοκία του Θεού κατεβαίνει μερικές φορές με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρήται η αντίληψη και του σώματος και του γύρω κόσμου.

Τότε ο άνθρωπος μπορεί να μένη με τα μάτια ανοιχτά και να βλέπη ταυτόχρονα δύο φώτα, και το φυσικό φως και το Θείο φως.

Αυτή την όραση οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν όραση με τους φυσικούς οφθαλμούς.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η πράξη της οράσεως του Θείου φωτός είναι ανάλογη σ’ όλα με τη συνήθη ψυχοφυσιολογική πορεία της φυσικής οράσεως.

Δεν σημαίνει δηλαδή πως το Θείο φως είναι όμοιο με το φυσικό, το οποίο – ανεξάρτητα από το ποια επιστημονική θεωρία για το φως δεχόμαστε – προκαλεί τη γνωστή διέγερση του οπτικού νεύρου και στη συνέχεια περνά στην ψυχολογική διαδικασία της οράσεως.

Το Θείο φως είναι διαφορετικό στη φύση του, είναι φως νοερό, φως πνευματικό, φως αγάπης, φως ζωής.

Εικόνα του Θείου φωτός στο φυσικό κόσμο είναι το φυσικό φως.

Η θέα των γύρω μας αντικειμένων είναι δυνατή, μόνον όταν υπάρχη φως, κι αν το φως είναι αμυδρό, το μάτι μόλις που διακρίνει τα αντικείμενα· αν είναι αφθονότερο, βλέπει καθαρότερα· τέλος η όραση φτάνει στην πληρότητά της στο πλήρες ηλιακό φως.

Παρομοίως και στον πνευματικό κόσμο κάθε αληθινή όραση είναι δυνατή μόνο στο Θείο φως, κι όχι αλλιώς.

Αυτό το φως παρέχεται στον άνθρωπο σε διαφορετικό μέτρο.

Κι η πίστη είναι φως, αλλ’ ανεπαρκές.

Κι η ελπίδα είναι φως, αλλ’
ακόμη ατελές.

Κι η αγάπη είναι φως, αλλά τέλειο πια.

 

Απόσπασμα από το κεφάλαιο “Το άκτιστο θείο φως και οι τρόποι θεωρίας του” από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου (οσίου Σωφρονίου του Αγιορείτη και του Έσσεξ), ο “Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938), έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας.