Ο Αββάς Ησαΐας μιλάει για τη μετάνοια

Όταν εξομολογηθεί κανείς, πρέπει να φροντίζει να κυβερνά την καρδιά του, και διαρκώς να έχει στο νου του, πως σαν άνθρωποι αμαρτωλοί που είμαστε, ποτέ δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι.

Μα ούτε και η μετάνοια απαιτεί ένα τέτοιο πράγμα. Γιατί όταν ο άνθρωπος, παρατώντας την αμαρτωλή του ζωή, ξαναγυρίσει κοντά στο Θεό, η μετάνοια τον αναγεννά. Κι’ όπως κάνει η μάννα στο βρέφος της, του δίνει κι’ αυτή γάλα από τους αγίους της μαστούς, και τον ανατρέφει σαν φιλόστοργη μητέρα.

Αυτή, όσο καιρό κρατεί στο κόρφο της το βρέφος της, το παραστέκει κάθε στιγμή να μην πάθει κακό, κι’ όταν κλάψει, αμέσως του δίνει το μαστό της. Σιγά-σιγά δε, και σύμφωνα με την αντοχή του, το μαλώνει και λίγο, και το συνηθίζει, έτσι, να είναι κάπως συγκρατημένο και να μην είναι απαιτητικό, αλλά να δέχεται το γάλα της με κάποιο φόβο.

Κι’ αν κλάψει, το λυπάται^· γιατί είναι σπλάγχνο της· και το φιλά, και το χαϊδεύει, ωσότου να έρθει η ώρα να του δώσει το μαστό της. Κι’ αν εκείνη τη στιγμή δείξει κανείς στο βρέφος κάποιο χρυσαφικό ή ασημικό, ή κι’ οτιδήποτε άλλο στολίδι, τα κοιτάζει μεν, αλλά τα παραβλέπει, για ν’ απολαύσει το γάλα της μητέρας του.

Ούτε και θυμώνει ποτέ ο πατέρας του μαζί του, γιατί δεν εργάζεται, ή γιατί δεν πολέμα κι’ αυτό τους εχθρούς του, επειδή ξέρει πως είναι ακόμη νήπιο, και πως δεν έχει δύναμη για τέτοιο πράγμα. Έχει βέβαια πόδια, αλλά δεν μπορεί να στηριχτεί σ’ αυτά· έχει και χέρια, μα δεν μπορούνε να καταπιαστούνε με όπλα. Μακροθυμούν λοιπόν οι γονείς του, ωσότου να μεγαλώσει. Κι’ όταν μεγαλώσει λίγο και γίνει παιδί, δεν θυμώνει ο πατέρας του, αν τύχει να παλέψει με κάποιο άλλο παιδί, κι’ εκείνο το ρίξει κάτω γιατί ξέρει πως είναι άγουρο ακόμη. Σαν γίνει όμως άντρας, τότε φανερώνεται και η προθυμία του^· κι’ αν αντιμάχεται τους εχθρούς του πατέρα του, τότε αυτός του εμπιστεύεται τα πάντα, γιατί δείχνει έτσι πως είναι πραγματικό παιδί του.

Αν όμως ύστερα από τόσους και τόσους κόπους των γονιών του, σαν μεγαλώσει, γίνει ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, και τους μισεί, και συμφιλιώνεται και συμπεθεριάζει με τους εχθρούς του, τότε παύουνε κι’ αυτοί να τον συμπαθούνε, και τον αποδιώχνουνε κι’ από το σπίτι ακόμη, για να μην τους κληρονομήσει.

Ας φροντίζουμε λοιπόν κι’ εμείς, αδελφοί μου, να στεκόμαστε κάτω από την σκέπη της μετάνοιας, και να παίρνουμε γάλα από τους αγίους της μαστούς. Κι’ έτσι, θα μας συντηρεί αυτή και με την καθοδήγησή της, θα μπορούμε να βαστάζουμε το ζυγό μας ωσότου ν’ αναγεννηθούμε κάνοντας το θέλημα του Θεού και φθάσουμε να γίνουμε τέλειοι άνδρες κι’ άξιοι να λεγόμαστε οπαδοί του Χριστού.

 

Πηγή: Εκ του Ευεργετινού.