Κρύβεται ο Θεός;

Περπατούσε στον κήπο του κι εκεί σε μια ακρούλα δύο μικροσκοπικά μυρμήγκια φαίνονταν να συζητούν. Τι να έλεγαν άραγε, ήταν τόσο μικρά ούτε καν μπορούσε να τα δει. Έσκυψε και αφουγκράστηκε.

-Δεν είναι σωστό να ανοίγεις τρύπες όπου να ‘ναι.

-Γιατί παρακαλώ;

-Διότι ο κήπος δεν είναι δικός σου.

-Και ποιανού είναι;

-Είναι αυτουνού του πολύ μεγάλου.

-Ποιανού πολύ μεγάλου. Εγώ δεν βλέπω κανένα.

-Δεν μπορείς να τον δεις αυτόν. Ούτε με τα μάτια μπορούμε να τον δούμε ούτε το μυαλό μας μπορεί να τον συλλάβει.

– Τότε πως το ξέρεις ότι υπάρχει;

-Μας το είπαν οι παλιότεροι.Έπειτα τον αισθάνομαι.Καταλαβαίνω όταν περπατώ στα παρτέρια ότι κάποιος τα έχει φτιάξει Είναι όλα τόσο ωραία και αρμονικά.

-Εγώ δεν πιστεύω σε αυτά.Δεν πιστεύω σε κάποιο αφεντικό που κρύβεται.Γιατί να κρύβεται;Ας έλθει εδώ να τα πούμε πρόσωπο προς πρόσωπο

Κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά με την αφέλεια -αυθάδεια του μυρμηγκιού. Κρυβόταν; Δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρυφτεί. Απλώς τα μυρμήγκια δεν μπορούσαν να τον αντιληφθούν με τα αισθητήρια τους .Έπειτα, τι να συζητήσει με ένα μυρμήγκι; Η συζήτηση προϋποθέτει παρόμοιο επίπεδο νοημοσύνης…

Κρύβεται ο Θεός;

Ο πανάγαθος Θεός συγκαταβαίνει απείρως και αποκαλύπτεται σε όσους έχουν ταπεινό φρόνημα, αλλά κρύβεται από αυτούς που προσπαθούν να τον προσεγγίσουν με την διάνοια και την υπεροψία των “πολλών γνώσεών τους” διότι, παρ’ ότι ισχυρίζονται ότι αναζητούν την αλήθεια, δεν είναι ”εκ της αληθείας” και “εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία”.

 

Πηγή: Η δράσις μας

Αναδημοσίευση από: http://proslalia.blogspot.com/2010/12/blog-post_6290.html