Η υπομονή στη συκοφαντία είναι ταπείνωση

Στο όρος Σινά, κοντά στην έρημο Φαράν, ασκήτευε κάποιος μοναχός που ονομαζόταν Νίκων. Κοντά στο ασκηταριό του υπήρχαν σκηνές, όπου ζούσαν νομάδες της περιοχής. Κάποια φορά ένας άγνωστος άνδρας μπήκε σε μια σκηνή ενός Φαρανίτη και βρήκε την κόρη του μόνη της. Κι αφού αμάρτησε μαζί της, της παρήγγειλε:

-Να πεις στους δικούς σου, όταν γυρίσουν, πως ο ασκητής Νίκων ήλθε και με διέφθειρε.

Όταν γύρισε στη σκηνή ο πατέρας της και του είπε η κόρη του αυτό το πράγμα, άρπαξε γρήγορα το σπαθί του και πήγε στο ασκηταριό του Γέροντα για να τον σκοτώσει. Ξαφνικά όμως το χέρι του ξεράθηκε. Τότε έφυγε και πήγε στην Εκκλησία, για να ξεσηκώσει τον κόσμο εκεί και να παραπονεθεί στους πρεσβυτέρους.

Εκείνοι κάλεσαν αμέσως τον ερημίτη. Έπεσαν όλοι επάνω του, τον έβριζαν και τον χτυπούσαν τόσο που κόντεψαν να τον αφανίσουν. Το σώμα του γέμισε πληγές. Σκέφθηκαν να τον διώξουν, για να εξαφανισθεί από την περιοχή τους το μίασμα, όπως έλεγαν. Εκείνος τους παρακαλούσε και τους έλεγε:

-Αφήστε με, σας παρακαλώ, να μετανοήσω.

Αποφάσισαν τότε να τον αφήσουν, αλλά τον εξόρισαν σ’ ένα μακρινό μέρος και έδωσαν εντολή να μην τον επισκεφθεί κανείς για τρία χρόνια.

Έζησε ο αββάς Νίκων τρία χρόνια απομονωμένος, καλλιεργώντας το ταπεινό βίωμα και λέγοντας στον εαυτό του:

-Σου παραχωρήθηκε αυτό από τον Θεό για να καλλιεργήσεις την ταπείνωση, τη μετάνοια και τη συνχωρητικότητα.

Τις δε μεγάλες γιορτές και Κυριακές κατέβαινε στη σκήτη, έβαζε μετάνοια στους πατέρες και τους παρακαλούσε να προσεύχονται γι’ αυτόν, για να ταπεινωθεί και να μετανοήσει.

-Σας παρακαλώ, προσευχηθείτε για μένα, έλεγε.

Κάποτε όμως εκείνος που είχε αμαρτήσει με την κόρη του Φαρανίτη και συκοφάντησε τον Αββά, δαιμονίστηκε. Παρουσιάστηκε τότε στην Εκκλησία, μπροστά σε όλους, και φώναξε δυνατά:

-Εγώ έκανα την αμαρτία και είπα στην κοπέλα να πει ότι το έκανε ο ασκητής Νίκων!

Όταν το άκουσαν αυτό οι Ιερείς και ο κόσμος που βρισκόταν στην Εκκλησία, εξεπλάγησαν και οικοδομημένοι ψυχικά, αλλά και μετανοημένοι, ξεκίνησαν όλοι μαζί για το ασκηταριό του αββά Νίκωνα.

-Συγχώρεσε μας, σε παρακαλούμε, Αββά Νίκων, του είπαν. Πέσαμε στην παγίδα που μας έστησε ο διάβολος και σε αδικήσαμε.

Και εκείνος με την ταπεινή του καρδιά, πρόθυμα τους συγχώρεσε.