Για να αντιστέκεσαι στους πονηρούς λογισμούς να φωνάζεις τον Ιησού!

Εξομολογήθηκα στον Γέροντα διάφορους λογισμούς, που με ταλαιπωρούσαν. «Όταν ο άνθρωπος δεν βρίσκει ευχαρίστηση στους λογισμούς του, δεν λογίζεται αμαρτία», ήταν τα λόγια του Γέροντα.
– Έχω την εντύπωση, πως δεν χρειάζεται να τους αντιστέκομαι. Γι’ αυτό και δεν τους κυνηγάω.
– Μόνο οι άγιοι έχουν την πνευματική δύναμη να τους εκδιώκουν και να αντιλέγουν στους λογισμούς χωρίς καθυστέρηση. Για μας, που είμαστε αδύναμοι μία μέθοδος ισχύει: η φυγή.
– Όταν συνέλθω από την ζάλη των λογισμών λέω την ευχή. Κάνω καλά;
– Ναι. Γι’ αυτό ακριβώς ήθελα σήμερα να σου μιλήσω. Επειδή ακόμη δεν έχεις ενδυθεί την εξ ύψους δύναμη, για να αντιστέκεσαι στους πονηρούς λογισμούς, ένα σου απομένει: να φωνάζεις τον Ιησού.
Το όνομά του θα τους διώξει. Η προσβολή ενός λογισμού δεν είναι αμαρτία. Ας υποθέσωμε, πως ανοίγοντας την πόρτα του κελλιού σου, ο αέρας που φυσάει φέρνει μέσα χιόνι και κυριολεκτικά σε σκεπάζει. Μήπως όμως, φταις εσύ;
Αν όμως διαπιστώσεις, ότι είναι αδύνατο για σένα να περάσεις μέσα από χιονοθύελλα, τότε μπορείς να γλυτώσεις μόνο με την φυγή, δηλ. κλείνοντας την πόρτα.
Κάποιος άλλος όμως πιο δυνατός από σένα, τα καταφέρνει και διασχίζει την χιονοθύελλα χωρίς να υποστεί. Καμμία ζημία. Λοιπόν.
Εμείς που απέχουμε πολύ από αυτή την κατάσταση, πρέπει να μιμούμαστε τον Δαβίδ, που, όταν πήγε να μονομαχήσει με τον Γολιάθ, φυσικά δεν πήγε με αδειανά χέρια.
Ποιος όμως ήταν ο οπλισμός του; Ένα κοτρόνι. Μία πέτρα. «Η δε πέτρα ην ο Χριστός» (Α’ Kop.10,4). Αυτό σημαίνει, ότι δεν πήγε στην μάχη μοναχός του, αλλά με την πέτρα στο χέρι. Για φιλοσόφησέ το λίγο, και θα καταλάβεις.
Κάποια φορά τον ερώτησα:
– Γέροντα, μερικές φορές, τώρα που πρόκειται να λάβω το μοναχικό σχήμα, μου έρχονται κενόδοξοι λογισμοί.
– Μα το ’χεις λάβει!
– Ναι, αλλά ακόμη δεν έγινε η κουρά μου.

Δεν θυμάμαι, τι συγκεκριμένα μού απάντησε. Αλλά το νόημα ήταν, πως η κουρά δεν είναι το πάν. Μετά του είπα:
– Μου έρχονται και λογισμοί, να γίνω και ιερομόναχος.
– Βέβαια! Αύριο ό λογισμός θα σου λέγει: «Φύγε από εδώ»! Έτσι γίνεται πάντοτε: πρώτα, θα σε ρίξει στην φωτιά· και μετά στο νερό! Πρώτα προσπαθεί να σε κάμει να σου «στρίψει»· να σε φέρει σε σύγχυση.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του οσίου στάρετς Νίκωνος Μπελιάεφ «Ρήματα ζωής, Το ημερολόγιό μου», έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα.