Ύμνος στην καλή σύζυγο

(Παροιμίαι Σολομώντος κθ’, 10-31)

Ποιός θα βρει ενάρετη γυναίκα; Αυτή αξίζει πιό πολύ κι’ από διαμάντια και μπριλάντια.

Σ’ αυτήν ελπίζει η καρδιά του άνδρα της,

και ποτέ δεν θα στερηθεί από άφθονα αγαθά.

Στον άνδρα της χαρίζει την ευτυχία

όλες τις ημέρες της ζωής της.

Προμηθεύεται μαλλί και λινάρι

και τα εργάζεται με πρόθυμα χέρια.

Μοιάζει με πλοίο εμπορικό που ερχετ’ από μακρυά

– έτσι μαζεύει κι’ αυτή πλούτο.

Και σηκώνεται απ’ τη νύχτα

και δίνει φαγητό στους ανθρώπους του σπιτιού

κι εργασία στις υπηρέτριες.

Σημαδεύει το καλό χωράφι και τ’ αγοράζει.

Με τους κόπους των χεριών της φυτεύει αμπέλι.

Ανασκουμπώνεται παλικαρίσια

και δυναμώνει τα χέρια της για δουλειά.

Έχει καταλάβει πως είναι καλά να δουλεύει

και δε σβήνει όλη τη νύχτα τα λυχνάρι της.

Απλώνει τα χέρια της στην ανέμη

και στις παλάμες της κρατάει τ’ αδράχτι.

Ανοίγει τα χέρια της στους ζητιάνους

και δίνει καρπούς στο φτωχό.

Ο άνδρας της δεν ανησυχεί για το σπίτι του, σαν χιονίζει,

γιατί οι δικοί της είναι καλά ντυμένοι.

Διπλά πανωφόρια έκαμε για τον άντρα της

κι’ από βύσσο και πορφύρα δικά της φορέματα.

Κι’ όλοι κοιτάνε τον άντρα της στις δημόσιες συγκεντρώσεις

άμα παίρνει μέρος σε συνέδριο,

μαζί με τους άρχοντες του τόπου.

Φτιάνει λεπτά – λεπτά σεντόνια και πουλά.

Δική της η δύναμη κι’ η αξιοπρέπεια·

κι’ έχει ευτυχισμένα γερατειά.

Μιλεί μόνο άμα πρέπει κι’ όσο πρέπει

κι’ έχει βάλει τάξη στη γλώσσα της.

Παρακολουθεί με προσοχή το σπίτι της

και ποτέ δεν τρώγει ψωμί τεμπελιάς.

Σηκώνονται τα παιδιά της και τήν καλοτυχίζουν·

σηκώνεται κι’ ο άνδρας της και την παινεύει.

-Πολλές γυναίκες αποκτήσανε πλούτο,

πολλές αποκτήσανε δύναμη, μα σύ τις πέρασες όλες.

Μάταια πράγματα η φιλαρέσκεια κι’ η καλλονή.

Στη γυναίκα την φρόνιμη, που φοβάται τον Θεό,

σ’ αυτήν αξίζει κάθε παίνεμα.

Πλέξετε της ύμνους με καλά λόγια, και μαζί μ’ αυτήν ας εγκωμιάζεται κι’ ο άντρας της μέσα στην κοινωνία.

Απόδοση Γ. ΒΕΡΙΤΗ