Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ: η εντολή τού Χριστού αποτελεί φανέρωση του απόλυτου αγαθού!

Η πορεία με το Θεό δεν είναι πάντα ανώδυνη για τον άνθρωπο. Το ίδιο δεν είναι πάντοτε εύκολη και η ζωή με τους αγίους. Πολλοί σκέφτονται μ’ αφέλεια πως όλα είναι ευχάριστα με τους αγίους· λυπούνται γιατί ζουν ανάμεσα σ’ αμαρτωλούς και νοσταλγούν να συναντήσουν έναν άγιο.
Η προηγουμένως θλιμμένη ψυχή νομίζει, εξαιτίας της γεμάτης από χαρά κι ελπίδα συναντήσεως, πως η διαμονή με τους αγίους επενεργεί πάντα τόσο χαροποιά στην ψυχή. Όμως απατάται.
Κανένας άγιος δεν μπορεί να μας απελευθερώση από τον αναπόφευκτο αγώνα κατά της αμαρτίας πού ενεργεί μέσα μας. Μπορεί να συνεργήση με την προσευχή, να βοηθήση με το λόγο και τη διδαχή, να ενισχύση με το παράδειγμά του, αλλά είναι αδύνατο να μας απαλλάξη από τον κόπο και την άσκηση. Όταν ο άγιος μάς προσκαλή και μας ελκύη να ζήσωμε σύμφωνα με τις εντολές, μπορεί να μας φανή «σκληρός».
Είπαν κι εξακολουθούν να λέγουν ως τώρα μερικοί για τον ίδιο το Χριστό: «σκληρός έστιν ούτος ο λόγος· τις δύναται αυτού ακούειν;» (Ιωάν. στ’ 60).
Έτσι κι ο λόγος των αγίων, όταν απαιτούν να τηρήσωμε τις ευαγγελικές εντολές, γίνεται δυσβάστακτος και «σκληρός».
Ο Γέροντας Σιλουανός ήταν πάντοτε πράος, συγκαταβατικός, ήπιος, αλλά ποτέ δεν έκανε παρέκκλιση σ’ όσα διδάχτηκε από το Θεό. Η στάση του ήταν απλή:
«Ο Θεός σπλαχνίζεται τους πάντες… Αγάπησε τόσο τους ανθρώπους, ώστε σήκωσε πάνω Του το βάρος όλου του κόσμου… Κι από μας θέλει ν’ αγαπούμε τον αδελφό μας».
Η ψυχή καταλαβαίνει πως ο Γέροντας λέει την αλήθεια, αλλά πώς να τον ακολουθήση;
Είναι δυσβάστακτη η ακολουθία του και πολλοί απομακρύνονταν απ’ αυτόν.
Η πνευματική του ευωδία γεννούσε στην ψυχή βαθειά συνείδηση της δυσωδίας και της ευτέλειάς της. Αν παραπονήσθε για τους υβριστές, καταλαβαίνει και συμμερίζεται τη θλίψη σας, όχι όμως και την οργή σας.
Αν σκέφτεστε ν’ ανταποδώσετε το κακό με κακό, τότε πια θλίβεται για σας. Αν θεωρήτε επιζήμιο το ν’ απαντήσετε στον κακό άνθρωπο με το αγαθό, τότε αυτός απορεί για το πώς μπορεί άνθρωπος που ονομάζει τον εαυτό του χριστιανό να νομίζη πως μπορεί να τον ζημιώση πράξη σύμφωνη με την εντολή του Χριστού.
Οι εντολές του Χριστού ήταν για το Γέροντα κανόνας απόλυτης τελειότητας και η μόνη οδός για να νικηθή το κακό του κόσμου και να φτάσουμε στο αιώνιο φως.
Η τήρησή τους δεν μπορεί παρά να είναι μόνον ωφέλιμη. Ωφέλιμη και γι’ αυτόν που τις ακολουθεί και για εκείνον για τον οποίο εκπληρώνονται. Είναι αδύνατο να υπάρξη περίπτωση, που η τήρηση των εντολών του Χριστού προκαλεί ζημιά, αν θεωρήσωμε ζημιά όχι την εξωτερική βλάβη στα χρονικά πλαίσια, αλλά τη ζημιά στο επίπεδο της αιώνιας υπάρξεως. Γιατί η εντολή τού Χριστού αποτελεί φανέρωση του απόλυτου αγαθού.

 

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Σωφρονίου του Έσσεξ, ο “Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης”. Έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.