Το δίλημμα του Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

Η ποιμαντική μέριμνα του Γέροντα, εκτεινόταν και σε περιοχές, που για πολλούς ήταν απρόσιτες. Ένα πνευματικοπαίδι του βρι­σκόταν σε δίλημμα:  Να βοηθήση η όχι κάποιο φίλο του, που κατέλαβε υψηλή θέση και ζητού­σε τη συνεργασία του; Κατέφυγε στον Γέροντα. Εκείνος, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του, έ­δωσε ευλογία συνεργασίας, με το αιτιολογικό: «Πρέπει να υπάρχουν και μερικοί καλοί άνθρω­ποι, που να συμβουλεύουν τους αξιωματούχους σωστά. Θα είναι όπως το αλάτι, που εμποδίζει την σήψη Χωρίς το αλάτι, η σήψη θα έρθη γρηγορότερα». Δεν σταμάτησε όμως εδώ. Προέ­βλεψε, ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι αντίθετοι, θα μπούνε και θα τα μπερδέψουν και θα κά­νουν αδύνατη τη συνεργασία του, ώστε να αναγκασθή να φύγη, αλλά σε λίγο καιρό θα αναγκασθή να φύγη από τη θέση του και ο αξιω­ματούχος, λόγω εκτροπής των ανωτέρων του από την ελληνορθόδοξη παράδοση. Σε μερικούς μήνες, οι προβλέψεις του Γέροντα, επαληθεύτη­καν στο ακέραιο.

 

Πηγή: Κώστα Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο (Ένα πνευματικοπαίδι του θυμάται), § Ο Υπουργός και ο συνεργάτης του, σελ.278, Έκδοσις Ιερού Ησυχαστηρίου «Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος», Αθήναι, 1995.