Αββάς Ισαάκ ο Σύρος: Σαν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, παρευθύς τον περισκεπάζει το έλεος

Η σκέπη κι η πρόνοια του Θεού περισκεπάζει όλους τους ανθρώπους, μα δεν τη βλέπουνε παρά μονάχα όσοι καθαρίσανε τον εαυτό τους από τις αμαρτίες, κι έχουνε ολοένα μελέτη μονάχα στον Θεό.
Και προπάντων φανερώνεται στους τέτοιους η φροντίδα του Θεού όποτε μπούνε σε μεγάλον πειρασμό για τον Θεό· γιατί τότε αισθάνουνται την πρόνοιά του, σαν να τη βλέπουνε με τα σωματικά τα μάτια, ο καθένας κατά την αναλογία και την αιτία του πειρασμού που περνά.

 

Εκείνος που αφιέρωσε μια φορά για πάντα τον εαυτό του στον Θεό, ζει με αναπαυμένον τον νου του. Δίχως την ανέχεια δεν μπορεί η ψυχή να ελευθερωθεί από την ταραχή των λογισμών· και δίχως την ησυχίαν των αισθήσεων δε θα νοιώσει την ειρήνη της διάνοιας· και δίχως να μπει σε πειρασμούς, κανένας δεν θα αποχτήσει την πνευματική σοφία· και δίχως τη γαλήνη των λογισμών, ο νους δε θα κινηθεί μέσα σε απόκρυφα μυστήρια· και δίχως την πεποίθηση της πίστης, δε μπορεί η ψυχή να πολεμήσει με θάρρος τους πειρασμούς· και δίχως να δοκιμάσει φανερά τη σκέψη του Θεού η καρδιά, δε μπορεί να ελπίσει σ’ αυτόν.

 

Μια καρδιά αγαθή αναβρύζει δάκρυα χαράς, την ώρα που κάνει την προσευχή της. Αυτοί που μέσα τους νεκρώθηκε τούτος ο κόσμος, με χαρά τραβάνε τις δυστυχίες. Αλλά εκείνοι που μέσα τους ζει ο κόσμος τούτος, δεν μπορούνε να υπομείνουνε αδικία.

 

Η ταπείνωση μαζεύει την καρδιά· και σαν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, παρευθύς τον περισκεπάζει το έλεος, και τότε αισθάνεται η καρδιά τη θεϊκή βοήθεια.

Από το βιβλίο του Φώτη Κόντογλου “Βλάσιος Πασκάλ Α’ μέρος και Πηγή Ζωής Β’ μέρος”, των εκδόσεων Αστήρ.