Μια (καινούργια) διαδικτυακή ομάδα μάς ξεναγεί στο ένδοξο παρελθόν της Λευκωσίας

«Ξεφυλλίζουμε» τo πολύχρωμο παρελθόν της πρωτεύουσας, παρέα με τον δημιουργό της νεοσύστατης και –πλέον- δημοφιλούς ομάδας «Η Λευκωσία του Χτες – Yesteryears Of Nicosia».

Σε μόλις δύο εβδομάδες ζωής, το group «Η Λευκωσία του Χτες – Yesteryears Of Nicosia» κατάφερε να προσελκύσει πέραν των 2500 μελών, με την ομάδα να αυξάνεται συνεχώς. Στο μικρό αυτό διάστημα, δημιουργήθηκε ένα εξαιρετικό ιστορικό φωτογραφικό αρχείο της πρωτεύουσας και ένα πολύ ενδιαφέρον φόρουμ διαλόγου για το μέλλον της πόλης.

Ο εμπνευστής και δημιουργός της ομάδας – αν και δεν αποδέχεται τον δεύτερο όρο- Γιώργος Μεσαρίτης, Πολιτικός Μηχανικός και Διευθυντής του «Πολυτία Αρμός», εξηγεί στη CITY την ιδέα και το σκοπό πίσω από τη δημιουργία της ομάδας και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για το ποιο θα πρέπει να είναι το μέλλον της πρωτεύουσας.

 

Πώς προέκυψε η ανάγκη για τη δημιουργία μίας σελίδας που να ασχολείται με το παρελθόν της πρωτεύουσας;

Η ιδέα της σελίδας γεννήθηκε εντελώς αυθόρμητα πριν περίπου δύο βδομάδες. Παρακολουθώντας στο Facebook τις υπόλοιπες πόλεις να δημιουργούν ομάδες πολιτών που ασχολούνται ενεργά με την ιστορία της πόλης τους, έψαξα να δω αν υπήρχε κάτι αντίστοιχο για τη Λευκωσία.

Πρόσεξα ότι υπάρχουν σελίδες γι’ αυτό το σκοπό αλλά όχι ομάδες στις οποίες οι πολίτες να μπορούν να αναρτούν οι ίδιοι παλιές φωτογραφίες και να συζητούν μεταξύ τους. Έτσι ανέλαβα την πρωτοβουλία να την ξεκινήσω και να καλέσω κόσμο να συμμετέχει. Η απήχηση ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι περίμενα. Περάσαμε τα 1000 μέλη σε λιγότερο από 48 ώρες και σε λιγότερο από δύο βδομάδες φτάσαμε τα 2.500.

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δημιουργό της ομάδας, αλλά αυτόν που είχε την ιδέα και την πρωτοβουλία να την ξεκινήσει. Δημιουργοί είναι όλα τα μέλη της ομάδας που συμμετέχουν είτε αναρτώντας, είτε συζητώντας. Πάντα είχα ενδιαφέρον για την πόλη μου και απολαμβάνω να μελετώ την ιστορία της. Ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που με ώθησε στην οργάνωση της ομάδας. Ξεκίνησα με κάποιο υλικό που είχα μαζέψει όταν έκανα την ερεύνα για τη διπλωματική μου στο Πολυτεχνείο και συνεχίζω αναζητώντας και από νέες πηγές.
Ο ανοικτός δημόσιος χώρος του κέντρου έχει παραμεληθεί πολύ και σε κάποιες περιπτώσεις έχει οδηγηθεί και σε λάθος σχεδιασμούς, όπως για παράδειγμα στη περίπτωση της Πλατείας Ελευθερίας.

Εκτός από ένα άλμπουμ ιστορικών φωτογραφιών της Λευκωσίας, πού αλλού αποσκοπεί η δημιουργία της ομάδας «Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΤΟΥ ΧΤΕΣ – YESTERYEARS OF NICOSIA»

Απώτερος σκοπός της ομάδας είναι οι Λευκωσιάτες, μέσω της νοσταλγίας που προσφέρουν οι παλιές φωτογραφίες και μέσω του ισχυρού αισθήματος ταυτότητας που δημιουργεί η μελέτη της ιστορίας μιας πόλης, να πιστέψουν ξανά στην Λευκωσία. Η διαίρεση της πόλης αλλά και η αναποτελεσματικότητα κράτους και δήμων μετά την οικονομική κρίση προκάλεσε εικόνα εγκατάλειψης που είναι έντονη στο δημόσιο χώρο. Αυτό κάνει τον κόσμο να χάνει την πίστη του στην πόλη του.

Η διαίρεση της πόλης αλλά και η αναποτελεσματικότητα κράτους και δήμων μετά την οικονομική κρίση προκάλεσε εικόνα εγκατάλειψης που είναι έντονη στο δημόσιο χώρο. Αυτό κάνει τον κόσμο να χάνει την πίστη του στην πόλη του.

 

Πώς θα χαρακτηρίζατε την ιστορία και την εξέλιξη της πόλης της Λευκωσίας, τόσο πολεοδομικά όσο και κοινωνικά;

Η Λευκωσία για χιλιάδες χρόνια περιοριζόταν περίπου στον χώρο που βρίσκεται σήμερα η παλιά πόλη. Στα τέλη του 19ου αιώνα με την έναρξη της αποικιοκρατίας ξεκίνησε να επεκτείνεται προς τα έξω και έχει φτάσει σήμερα στο μέγεθος που την βλέπουμε. Αυτό που επιβεβαιώνεται από τις φωτογραφίες, παλαιότερες γκραβούρες, χάρτες και γραπτές μαρτυρίες, είναι ότι η Λευκωσία ενώσω ήταν μικρή σε μέγεθος διατηρούσε την ανθρώπινη κλίμακα, είχε συνεκτικό πολεοδομικό ιστό, καλή αρχιτεκτονική, πλούσιο πράσινο, φροντίδα για τον ανοικτό δημόσιο χώρο, κ.ά.

Η πόλη φιλοξενούσε ανθρώπους διαφορετικών θρησκειών (Ορθόδοξοι Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι, Λατίνοι, Μαρωνίτες) και ποικίλων κοινωνικών στρωμάτων, οι οποίοι κατοικούσαν σε οργανωμένες γειτονίες με την δική τους εκκλησία και το τοπικό τους καφενείο. Επίσης το παζάρι και οι δρόμοι της πόλης έσφυζαν από ζωή και ήταν ο χώρος όπου ο κάθε Λευκωσιάτης απευθυνόταν για να καλύψει τις κοινωνικές του ανάγκες.

Διαβάστε την συνέχεια στο city.sigmalive.com