Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Η Θεοτόκος είναι κυρά και βασίλισσα του ουρανού και της γης…

Να έχετε ευλάβειαν εις όλους τούς Αγίους της Εκκλησίας μας, ναι, μα περισσότερον να έχετε χίλιες φορές εις την Δέσποινά μας την Θεοτόκον Μαρίαν, διότι όλοι οι Άγιοι είναι δούλοι του Χριστού, αλλά η Δέσποινά μας η Θεοτόκος είναι κυρά και βασίλισσα του ουρανού και της γης και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, να παρακαλή δια τας αμαρτίας μας.
Επήρε την Θεοτόκον και την έκαμε βασίλισσαν και ετίμησε το γένος μας. Δια τούτο πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, να τιμώμεν την Δέσποινά μας την Θεοτόκον με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες και με καλά έργα.
Ένας άνθρωπος, το όνομά του Ιωάννης, ενικήθη και έγινε κλέπτης, έγινε και καπετάνιος εις εκατό παλληκάρια, μα είχε ευλάβειαν μεγάλην εις την Δέσποιναν την Θεοτόκον και κάθε αυγή και κάθε βράδυ έλεγε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, το «Άγγελος πρωτοστάτης».
Θέλοντας ο πανάγαθος Θεός να σώση τον καπετάνιο δια την ευλάβειαν οπού είχε εις την Θεοτόκον, έστειλεν έναν άγιον ασκητήν και επέρασεν από ένα βουνό. Εκάθουνταν τα παλληκάρια του και καθώς τον είδαν τον ασκητήν τον επίασαν.
Τους λέγει ο ασκητής: Σας παρακαλώ να με πάτε εις τον καπετάνιον σας και εκεί έχω να σας ειπώ ένα λόγον δια το καλόν σας. Τον επήγανε τον ασκητήν και λέγει του καπετάνιου: Κράξε μου όλα τα παλληκάρια να έλθουν εδώ να σας ειπώ ένα λόγον. Τους έκραξεν ο καπετάνιος και ήλθανε. Λέγει ο ασκητής: Δεν έχεις άλλον; Λέγει: Έχω ακόμη ένα μάγειρα, μα εκείνος είναι κάτι αχρείος.
Τότε λέγει του καπετάνιου: Κράξε τον να έλθη εδώ. Τον έκραξε. Και καθώς ήλθεν, δεν ημπορούσε ο μάγειρας να ιδή τον ασκητήν εις το πρόσωπον και εγύρισε το πρόσωπόν του εις το άλλο μέρος.
Τότε λέγει ο ασκητής εις τον μάγειρα: Εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του εσταυρωμένου και Θεού σε προστάζω να με είπης ποίος είσαι και ποιός σε έστειλε και τι έκαμνες εδώ οπού κάθεσαι.
Απεκρίθη ο μάγειρας και λέγει: Εγώ είμαι ψεύστης και πάντοτε το ψεύδος λαλώ. Μα τώρα, επειδή και με έδεσες με το όνομα του Χριστού, δεν ημπορώ αλλέως να κάμω παρά να ειπώ την αλήθειαν. Εγώ είμαι λοιπόν ο Διάβολος και με έστειλεν ο Σατανάς, ο πατέρας μου, και ήλθα εδώ να δουλεύω, να στρώνω, να του ξεστρώνω, να του μαγειρεύω ετουνού του καπετάνιου και να τον φυλάγω να τον εύρω καμμίαν φοράν οπού να μη διαβάση τους χαιρετισμούς της Παναγίας να τον βάλω σύσσωμον εις την Κόλασιν. Και έχω τώρα δεκατεσσάρους χρόνους οπού τον φυλάγω και δεν ηύρηκα ποτέ καμμίαν ημέραν οπού να μη διαβάση το «Άγγελος πρωτοστάτης».
Τότε λέγει ο ασκητής: Σε προστάζω εις το όνομα της Αγίας Τριάδος να γίνης άφαντος απ’ εδώ και πλέον τους χριστιανούς να μη τους πειράξης. Ευθύς ο Διάβολος έγινε άφαντος ωσάν καπνός. Τότε εδίδαξεν ο ασκητής τους κλέπτας και άλλοι έγιναν καλόγεροι, άλλοι υπανδρεύθηκαν και έκαμαν καλά και εσώθηκαν.
Δια τούτο, παιδιά μου, σας συμβουλεύω να μάθετε όλοι σας το «Άγγελος πρωτοστάτης», άνδρες και γυναίκες, παιδιά και κορίτσια να το λέγετε εις την προσευχήν σας.

Από το βιβλίο toυ Ιωάννη Μενούνου, “Κοσμά Αιτωλού, Διδαχές και Βιογραφία”, εκδόσεις Τήνος.