Ο Θεός των εκλεκτών

Γιατί  Κύριός μας, στο όρος Θαβώρ, δεν εκδήλωσε τη Θεία δόξα Του ενώπιον όλων των μαθητών, παρά μόνον ενώπιον τριών εξ’ αυτών; Πρώτον, διότι Αυτός ο ίδιος έδωσε τον Νόμο διά στόματος του Μωυσή: επί στόματος δύο μαρ­τύρων και επί στόματος τριών μαρτύρων στήσεται παν ρήμα (Δευτερονόμιον19,15). Επομένως, τρεις μάρτυρες ήταν αρκετοί. Αυτοί οι τρείς μάρτυρες αντιπροσωπεύουν τις τρεις μεγάλες αρετές. Ο Πέτρος – την Πίστη, διότι αυτός ήταν ο πρώτος που ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, ως Υιό του Θεού· ο Ιάκωβος – την Ελπίδα, διότι αυτός ήταν ο πρώτος ο οποίος, με πίστη στην επαγγελία του Χριστού, έδωσε τη ζωή του για τον Κύριο και ο πρώτος που δολοφονήθηκε από τους Ιουδαί­ους· ο Ιωάννης – την Αγάπη, διότι ανέπεσε επί το στήθος του Κυρίου και παρέμεινε μέχρι τέλους κάτω απ’ τον Σταυρό Του.

Ο Θεός δεν επονομάζεται Θεός των πολλών, αλλά Θεός των εκλεκτών: εγώ ειμι ο Θεός του πατρός σου, Θεός Αβραάμ και Θεός Ισαάκ και Θεός Ιακώβ.(Έξοδος3, 6). Ο Θεός πολλάκις λογάριασε περισσότερο έναν πιστό άνθρωπο από ένα ολόκληρο έθνος. Έτσι, σε πολλές περιστάσεις θέλησε να αφανίσει όλο το εβραϊκό έθνος, αλλά χάριν των προσευχών του δικαίου Μωυσή χάρισε τη ζωή στο έθνος αυτό. Ο Θεός εισάκουσε τον πιστό προφήτη Ηλία μάλλον, παρά ολόκληρο το άπιστο βασίλειο του Άχαβ.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος- Αύγουστος, εκδ. Άθως, σσ. 59-60)