Ο Προφήτης Ηλίας

«Ζη Κύριοςο Θεός των δυνάμεων ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγου μου» (Βασιλειών Γ 17, 1).

 

Τα λόγια αυτά ακούγονται φοβερά και τρομερά στα αυτιά  κάθε ανθρώπου, διότι άνθρωπος τα είπε: «άνθρωπος… ομοιοπαθής ημίν»(Ιάκ. 5, 17). Τώρα αναρωτιέστε, αδελφοί, πώς είναι δυνατόν ένας θνητός άνθρωπος να κλεί­σει τους ουρανούς και να εμποδίσει τη βροχή; Αλλά όμως αναρωτηθείτε και τούτο: πώς μπορεί ένας θνητός άνθρωπος να ανοίξει τους ουρανούς και να κάνει να βρέξει επάνω στην ξεραμένη γη;

Γνωρίζουμε ότι ακόμα, μέχρι σήμερα, ο Θεός ανοίγει τους ουρανούς και δίνει τη βροχή, απαντώντας στις προσευχές των ανθρώπων: «και πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε»(Ματθ 21, 22), λέει ο Σωτήρας μας. Όπως ο Μωυσής, με ζωντανή πίστη και προσευχή, επιτελούσε φοβερά και εξαίσια θαύματα στην Αίγυπτο και στην έρημο, όπως ο Ιησούς του Ναυή, έκανε με την προσευχή του να σταθεί ο ήλιος στον ουρανό, έτσι και ο Προφήτης του Θεού Ηλίας έκλεισε και άνοιξε τους ουρανούς, έκανε να κατέβει φωτιά εξ ουρανού και επιτέλεσε ακόμη και άλλα εξαίσια θαύματα διά της πίστεως και της προσευχής.
Ο Θεός έδωσε τη δύναμη στον Προφήτη Ηλία να κάνει τέτοια θαύματα, διότι ο Ηλίας είχε ζήλο για τη δόξα του Θεού και όχι για τη δική του δόξα: ζηλών εζήλωκα τω Κυρίω παντοκράτορι(Βασιλειών Γ’ 19, 14). Αυτός ο άνθρωπος του Θεού δεν ζητούσε τίποτα για τον εαυτό του, αλλά ζητούσε τα πάντα για τον Θεό! Ο Θεός ήταν γι’ αυτόν τα πάντα: όλη η δόξα, όλη η δύναμη, όλο το καλό. Έτσι, λοιπόν, ο Θεός τον στεφάνωσε με δόξα αθάνατη, δύναμη φοβερή και θησαυρό άφθαρτο, που ούτε σης ούτε βρώσις αφανίζει(Ματθ. 6, 20). Ο Θεός δεν επέτρεψε να πεθάνει ο Ηλίας: τον πήρε στον ουρανό, όπως έκανε και με τον Ενώχ. Ο Προφήτης Ηλίας είχε μια ψυχή ολοκάθαρη σαν την πρωινή δροσιά, σώμα αγνό σαν του παιδιού, καρδιά και νου άμεμπτο, ακηλίδωτο, όπως οι άγγελοι του Θεού. Συνεπώς, ήταν και παραμένει σκεύος εκλογής της δυνάμεως του Θεού. Θαύματα έκανε τότε, όπως και τώρα, θαύματα επιτελεί!

Ζωντανέ Κύριε, Θεέ του Προφήτη Ηλία, Συ ο οποίος μας υιοθέτησες διά του βαπτίσματος, διά της αγίας χάριτός Σου: αναζωπύρωσε μέσα μας την πίστη και τον ζήλο του αγίου Προφήτη Σου!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος- Δεκέμβριος σσ. 201-202, Εκδ. Άθως, Αθήνα 2010)