Η Κάτια Δανδουλάκη πάει Επίδαυρο: Δεν έχω άγχος να αποδείξω τίποτα

Για πρώτη φορά σε μια καριέρα που ξεκινά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, η Κάτια Δανδουλάκη παίζει σε αρχαία τραγωδία ενσαρκώνοντας τη μητέρα του Θησέα, Αίθρα, στις «Ικετιδες», ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Ευριπίδη που ως συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου παρουσιάζονται στις 5 κι 6 Ιουλίου στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρουσε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Στάθη Λιβαθινού, μαζί με ένα εκλεκτό επιτελείο συνεργατών.

Η ξεχωριστή αυτή εμφάνιση της μεγάλης ελληνίδας πρωταγωνίστριας αποτέλεσε την αφορμή για μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης. Η Κάτια Δανδουλάκη, μας εξήγησε γιατί δεν έτυχε να παίξει ποτέ σε αρχαία τραγωδία, μας μίλησε για τη συνεργασία της με τον Λιβαθινό, «έναν από τους λίγους δάσκαλους – σκηνοθέτες που μας έχουν μείνει σήμερα», για το αν θα έχει τρακ στην πρεμιέρα («δεν έχω να αποδείξω τίποτα, παρά μόνο τη λαχτάρα να το χαρώ..»), τους ρόλους που την έχουν σφραγίσει μέχρι σήμερα, αλλά και την ΄Ελλη Λαμπέτη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον μεγάλο έρωτα της ζωής της, τον Μάριο Πλωρίτη και το πως βίωσε την τεράστια απώλεια του χαμού του. Αλήθεια, αν γυρνούσε το ρολόι του χρόνου πίσω, τι θα άλλζε στη ζωή της;

– Κυρία Δανδουλάκη, πως και στις τέσσερις και πλέον δεκαετίες της ύπαρξης – και της προσφοράς σας θα μου επιτρέψετε να πω – στην καλλιτεχνική ζωή του τόπου δεν έτυχε ποτέ– μα ποτέ – να συμμετάσχετε σε αρχαία τραγωδία; Δεν το θελήσατε ποτέ πραγματικά, ή δεν ήρθε ποτέ η πρόταση που ενδεχομένως να περιμένατε;

Μου είχε γίνει μια πρόταση όταν ήμουν πολύ μικρή, 27, 28 χρονών (ένας πολύ σημαντικός ρόλος σε αρχαία τραγωδία) και μια ακόμα πρόταση μετά από δυο χρόνια. Φοβήθηκα. ΄Ημουν πολύ μικρή και είχα ένα δέος για την τραγωδία και το αρχαίο δράμα… Θα ήθελα να είμαι πιο ώριμη. Πέρασαν τα χρόνια κι ήρθε το 1997 μια πρόταση από το Διαγόρα Χρονόπουλο για αρχαία κωμωδία. Αμέσως είπα το ναι – ήταν η λαμπρή εποχή του αείμνηστου Νίκου Κούρκουλου στο τιμόνι του Εθνικού – κι έγινε μια υπέροχη παράσταση: η Λυσιστράτη. Πως προέκυψε μετά το κενό; Οταν έχεις μια δική σου θεατρική επιχείρηση με ένα τεράστιο ρεπερτόριο (και με καθημερινή τηλεόραση) είναι δύσκολο να απεγκλωβιστείς και να δοθείς σε μια παράσταση αρχαίας τραγωδίας… Ετσι τα έφερε η ζωή κι ο χρόνος… Και τώρα έχοντας μια άνεση (μη έχοντας κάνει τηλεόραση μόνο τα τελευταία 2 χρόνια) άρπαξα την ευκαιρία αμέσως… Ηταν για μένα ότι λαχταρούσα και περίμενα.

 

Πηγή: briefingnews.gr