Σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε το Εθνικό Μνημόσυνο για τον Θεόφιλο

Τελέστηκε την Κυριακή (17/3) το 25ο Εθνικό Μνημόσυνο του δολοφονηθέντος από τους πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Θεόφιλου Γεωργιάδη.

Το μνημόσυνο τελέστηκε προϊσταμένου του Eπισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου στον ιερό ναό του Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς.

Τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Υπουργός Άμυνας Σάββας Αγγελίδης, παρόντος του Προέδρου της Βουλής Δημήτρη Συλλούρη, βουλευτών και ευρωβουλευτών, εκπροσώπων κομμάτων, δήμων, σωματείων και οργανώσεων.

Ο επιμνημόσυνος λόγος Υπουργού Άμυνας κ. Σάββα Αγγελίδη:

Με αισθήματα βαθιάς συγκίνησης και εθνικής περηφάνιας βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα γνήσιο και ανυποχώρητο αγωνιστή της ελευθερίας, έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν εθνικό και συνάμα παγκόσμιο επαναστάτη, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη, που δολοφονήθηκε το 1994 από όργανα των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας, έξω από το σπίτι του στην Αγλαντζιά.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης υπήρξε ένας σύγχρονος ήρωας ο οποίος δόθηκε ολοκληρωτικά σ’ ένα ανιδιοτελή αγώνα, πιστός στην ιδεολογία και τις αντιλήψεις του, ότι δηλαδή το ζήτημα της Κύπρου εξυπηρετείται καλύτερα με την αποκάλυψη του πραγματικού, ειδεχθούς προσώπου του κατακτητή, της πραγματικής δηλαδή, σκοτεινής πολιτικής της Άγκυρας που η ιστορία μας διδάσκει ότι συμπεριφέρεται σχεδόν πάντα δεσποτικά, επεκτατικά, αρπακτικά και χωρίς ίχνος σεβασμού στους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Έτσι, πέραν από πρωτοπόρος αγωνιστής για απαλλαγή της Κύπρου από την τουρκική κατοχή, ως γνήσιος ιδεαλιστής και διεθνιστής προσέφερε έμπρακτα την αλληλεγγύη και συμπαράστασή του προς τους αγωνιζόμενους λαούς και δη στον αγώνα των Κούρδων για ελευθερία, πιστεύοντας ότι μια τέτοια έμπρακτη συμπαράσταση εξυπηρετεί και τα συμφέροντα της Κύπρου.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1957 στην Ευρύχου και ήταν το 3ο από τα 4 παιδιά του Χαράλαμπου και της Έλλης Γεωργιάδη, οι οποίοι, ως ένθερμοι Έλληνες Χριστιανοί πατριώτες, του κληροδότησαν τις πανανθρώπινες αξίες, το ήθος, την αξιοπρέπεια, το αγωνιστικό φρόνημα και τη φιλοπατρία

Η οικογενειακή του ανατροφή και τα βιώματα από την τουρκική εισβολή του 1974 και τον ξεριζωμό χιλιάδων Κυπρίων από τα σπίτια τους, χάραξαν ανεξίτηλα τα εφηβικά χρόνια του Θεόφιλου και καθόρισαν τη μελλοντική του πορεία και τα οράματα για ελευθερία και δικαιοσύνη στην πατρίδα του, αλλά και όλους τους λαούς των οποίων τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες καταπατώνται.

To 1975 μετέβη για σπουδές πολιτικών επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και αργότερα στη Γαλλία και Γερμανία. Εξειδικεύτηκε στην τουρκολογία και επιστρέφοντας στην Κύπρο εργάστηκε αρχικά στην Αστυνομία και αργότερα στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών.

Βαθύς γνώστης της τουρκικής γλώσσας και πολιτικής παρακολουθούσε καθημερινά τον τουρκικό τύπο και υπέβαλλε εκθέσεις και εισηγήσεις στην πολιτική ηγεσία.

Το 1988, μαζί με άλλους συναγωνιστές του ίδρυσαν την «Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν». Ο Θεόφιλος αρθρογραφούσε ανελλιπώς, έδινε συνεντεύξεις σε Κύπρο και Ελλάδα, οργάνωνε και συμμετείχε σε διαλέξεις για το Κυπριακό και Κουρδικό Ζήτημα, τις προκλήσεις τις Τουρκίας στο Αιγαίο, τη γενοκτονία των Ποντίων και Αρμενίων και τις πολιτικές του βαθέως κράτους της Άγκυρας. Υπήρξε ταυτόχρονα και συντάκτης στο περιοδικό «Φωνή του Κουρδιστάν», εκφραστικό όργανο του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος στην Αθήνα.

Μέσα από μια πολύπλευρη διαφωτιστική εκστρατεία κατάφερε να ξεσκεπάσει τη διαχρονική τουρκική πολιτική η οποία δέχθηκε καίριο πλήγμα σε διεθνές επίπεδο, όταν στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελών τον Μάρτιο του 1994, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης με πειστικό τρόπο και επιστημονική τεκμηρίωση πέτυχε την ομόφωνη καταδίκη της Τουρκίας για την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, για την τρομοκρατία και τη βία και τις φασιστικές πολιτικές εναντίον των μειονοτήτων.

Η διεθνής κατακραυγή όπως αναμένετο προκάλεσε τη δυσφορία και την αντίδραση της Άγκυρας. Ο Θεόφιλος γνώριζε ότι αργά ή γρήγορα θα αποτελούσε στόχο του βαθέως τουρκικού κράτους, όμως ουδέποτε δειλίασε ή μείωσε την ένταση και την ορμή του διαφωτιστικού αγώνα που διεξήγαγε.

Δεν άργησε η στιγμή που η ιστορία επαναλήφθηκε και η Τουρκία φανέρωσε το πραγματικό της πρόσωπο, αυτό που ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αναδείκνυε όλα τα προηγούμενα χρόνια με τις πράξεις και τα λόγια του.

Έτσι, φθάσαμε στις 20 Μαρτίου 1994, στις 10 το βράδυ, στην οδό Θουκυδίδη στην Αγλαντζιά, όπου πληρωμένοι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών της Άγκυρας δολοφόνησαν με 5 σφαίρες τον Θεόφιλο, έξω από το σπίτι του, ενώ επέστρεφε στην αγαπημένη του σύζυγο Ελένη και στα τρία ανήλικα τότε παιδιά του, Χαράλαμπο, Χρήστο και Θεόδωρο.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης δολοφονήθηκε άνανδρα από τις σφαίρες των μυστικών πρακτόρων της Τουρκίας, εκτελώντας στο ακέραιο τον ανιδιοτελή αγώνα στο οποίο τάχθηκε.

Ως πατριώτης αντιλαμβανόταν την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως τα υπέρτατα αγαθά για κάθε δοκιμαζόμενο λαό της υφηλίου. Γιατί πίστευε ότι ο αγώνας που διεξήγαγε υπέρ του κουρδικού λαού θα επιδρούσε θετικά στον ασίγαστό του πόθο για απελευθέρωση της δικής του πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό.

Δεν συμβιβαζόταν επ’ ουδενί με την κατάφωρη αδικία την οποία υπέμενε κάθε καταπιεσμένος λαός εξαιτίας της τουρκικής πολιτικής. Δεν φοβόταν, δεν δειλίαζε, δεν κυριεύθηκε από αισθήματα ηττοπάθειας και πάντα προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα, πιστός στα πιστεύω και στα ιδανικά στα οποία ανδρώθηκε.

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, εκπροσωπώντας με τον καλύτερο τρόπο τη νέα γενιά ηρώων, δολοφονήθηκε υπέρ της ελευθερίας της Κύπρου, υπέρ της ελευθερίας κάθε αδικημένου λαού, υπέρ των δικών του οραμάτων και ιδανικών, που αποτελούν για όλους εμάς, σήμερα, φωτεινούς σηματοδότες για να συνεχίσουμε την πορεία προς εκπλήρωση του υπέρτατου μας στόχου, για απελευθέρωση της πατρίδας μας.

Με τον θάνατό του παρέδωσε σε όλους εμάς ένα έργο που αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή διδαγμάτων για τις αρχές της δημοκρατίας, της φιλοπατρίας, της δικαιοσύνης, του ανθρωπισμού, του αλληλοσεβασμού και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο.

Όλες οι εποχές έχουν ανάγκη από ήρωες, από πρότυπα που εμπνέουν και καθοδηγούν τους ανθρώπους για να ορίσουν την πορεία τους. Οι σύγχρονοι ήρωες, όπως ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, δεν διαφέρουν από όλους εμάς. Φοράνε και αυτοί τα ενδύματα της καθημερινότητας. Στα σκοτεινά πηγαίνουνε στα σκοτεινά προχωρούνε, όπως μας αναφέρει ο Γιώργος Σεφέρης στον «Τελευταίο (του) Σταθμό», αναφερόμενος στους αφανείς ήρωες που υπηρετούν τον συνάνθρωπο, που παραμένουν σταθεροί στις αιώνιες αξίες της ανθρωπιάς και της δημοκρατίας.

Οι ιδέες και τα πιστεύω του Θεόφιλου, οι αρετές και οι πράξεις του, τον κατατάσσουν δικαιωματικά στις μορφές εκείνες που λαμβάνουν οικουμενικό χαρακτήρα και γίνονται ήρωες και σύμβολα του αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία.

Κι αν οι Αττίλες κατάφεραν να τερματίσουν την εγκόσμια παρουσία του, την ψυχή του δεν την άγγιξαν.

Υποκλινόμαστε με ευλάβεια και απέραντο σεβασμό μπροστά στoν Θεόφιλο που όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στην αδικία και την κατοχή.

Η ηρωική μορφή του μετουσιώνεται σε πηγή δύναμης και αντοχής, ώστε με την πίστη στο δίκιο μας να συνεχίσουμε ακλόνητοι και ανυποχώρητοι τον αγώνα μας.

Η εξεύρεση λύσης που θα κατοχυρώνει την πλήρη ανεξαρτησία του κράτους και η απαλλαγή του από τα τετελεσμένα της κατοχής είναι στόχος αδιαπραγμάτευτος.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έχοντας επίγνωση του ιστορικού αυτού χρέους, συνεχίζει τον αγώνα με σταθερή βούληση, αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα για να πετύχει τον κοινό στόχο.

Ως κυβέρνηση, εργαζόμαστε σθεναρά για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες διασφαλίζοντας το κεκτημένο των διαπραγματεύσεων, έτσι όπως μας το παρέδωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες στο Γκραν Μοντανά και το οποίο περιλαμβάνει ρητές αναφορές για κατάργηση των εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων.

Χρειαζόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά, συνεργασία και ενότητα, μετριοπάθεια και πραγματισμό. Απαιτείται από όλους μας να βάλουμε την Κύπρο μας πάνω από τις όποιες διαφωνίες μας.

Μόνο τότε θα έχουμε εκπληρώσει το χρέος μας προς την πατρίδα, το χρέος μας απέναντι στον ήρωα Θεόφιλο Γεωργιάδη που σήμερα τιμούμε.

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου.

 

Πηγή: sigmalive.com