( متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریو (یوحنا 3: 13-17

     (یوحنا 3: 13-17)

امروز، در این یکشنبه قبل از جشن تجلیل صلیب مقدس، خداوند در چند کلمه موضوع اصلی انجیل را ارائه می دهد: خدا جهان را تنها با عشق بی پابان خود، از شیطان نجات می دهد و از گناه رهایی می بخشد.
برای کمک به درک آن، عیسی به عنوان مثال از معجزه ای که برای اسرائیلی ها رخ داد در آن زمانی که در صحرا بودند(اعداد 21: 9) استفاده می کند. مردم توسط مداخلات معجزه آسای خدا از برده داری به مصریان آزاد شده بودند. با این حال، اسرائیلی ها اغلب خدای واقعی را که هر روز بر آنها غذاهای آسمانی می ریخت را فراموش کرده و بتها را پرستش می کردند. خدا، دوباره آنها را به خود نزدیک می کند، او اجازه داد مارهای سمی که موجب مرگ بسیاری می شوند، آنها را نیش بزنند. موسی با اشک به خدا گریخت و برای نجات مردمش از این مصیبت به او التماس کرد. خدا پاسخ داد: مجسمه ماری را از مس بساز و آن را در یک قطب بلند قرار بده – بنابراین صلیبی شکل می گیرد – و کسانی که توسط مارها گزیده شده اند می توانند به آن نگاه کنند و نجات یابند. پس این اتفاق افتاد. این دقیقا همان چیزی است که در نجات تمام جهان و نژاد بشری اتفاق افتاد: عیسی پذیرفت که بر روی صلیب میخکوب شود، به طوری که کسانی که توسط شیطان (مار باستانی) مسموم شده اند، می توانند در ایمان به او بازگردند و نجات یابند.
در واقع، ما باید به وسعت قربانی شدن پسر خدا، عیسی مسیح برای ما پی ببریم. چرا او باید قربانی می شد؟ آیا ما شایسته آن بودیم؟ انجیل مقدس پر از اعمال خصمانه مردم و یهودیان علیه عیسی است. اغلب “یهودیان سنگها را بر می داشتند تا به او پرتاب کنند” (یوحنا 8: 59). آنها او را به عنوان دوست گناهکاران و آداب ناعادلانه محکوم کردند. آنها او را به عدم حفظ فرامین خدا متهم کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که عیسی با قدرت شیطانی معجزه میکرد و اغلب به دنبال کشتن وی بود. عیسی، علی رغم همه اینها، برای این افراد و برای همه ما رفت مصلوب شد. پولس رسول، در این عظمت خدای پدر، شگفت زده اعلام می کند: “در حالی که ما هنوز گناهکار بودیم، مسیح برای ما مرد.” (رومیان 5: 8). در حالی که مردم هنوز دشمنان مسیح بودند، مسیح برای ما مرد! چیزی مثل این هرگز اتفاق نیافتاده است! تاریخ از زمان هایی که کسی زندگی خود را برای نجات دوست خود می دهد نوشته است، اما ما هرگز نشنیدیم یک فرد برای نجات دشمن خود بمیرد. فقط مسیح برای همه، دوستان و دشمنان قربانی شد.

چرا خدای پدر تصمیم می گیرد که تنها پسر مولود خود را قربانی کند، و مسیح رنج این قربانی را می پذیرد؟ خداوند خودش جواب اصلی را در انجیل امروز به ما داده است: “خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانه خود را داد، تا هرکه به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی یابد” (آیه 16).

اما ما باید چیز مهمی را که خداوند نشان می دهد را به یاد داشته باشیم. پسر خدا برای نجات همه مرد، اما همه نجات نیافته اند! همانطور که در صحرای سینا، کسانی که با ایمان به مار تابیده بر روی چوب نگاه می کردند، نجات می یافتند، پس همچنین کسانی که با ایمان به عیسی مسیح آویزان بر روی صلیب نگاه کنند، نجات می یابند. خداوند تاکید کرد: “… هرکس که به پسر خدا ایمان داشته باشد … حیات جاودان دارد”.

خواهران و برادران من، چه خوشبختی است، اگر ما بتوانیم در درون خود این عشق بی پایانی که مسیح برای ما دارد را عمیقاً احساس کنیم! اگر ما دائما و با وفاداری نگاه روح خود را به مسیح حفظ کنیم. اگر زندگی ما چنین باشد که ما بتوانیم با پولس رسول بگوییم “زندگانی که الحال در جسم می کنم با ایمان به پسر خدا زندگی می کنم، که مرا محبت نمود و خود را برای من داد” (غلاطیان 2: 20) .

~ متروپولیتن پیسیدیه، ساتیریوس