Αυτή η αεροσυνοδός είναι 81 ετών, αλλά δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί σύντομα

Ξεκίνησε να πετάει το Νοέμβριο του 1957 και από τότε δεν έχει σταματήσει.

Σίγουρα έχετε δει (ακόμα και χρησιμοποιήσει) κι εσείς η ίδια το hashtag #lovemyjob. Και πάλι. Περισσότερο απ’ ότι αγαπάει η Bette Nash τη δική της δουλειά, αποκλείεται.

Εδώ και 60 (ναι, 60) χρόνια εργάζεται στην ίδια αεροπορική εταιρεία, την American Airlines, αλλά κάθε φορά που φορά τη στολή της και ετοιμάζεται για πτήση νιώθει σαν να είναι η πρώτη της. Βρίσκεται εκεί με ενθουσιασμό, θετική ενέργεια, χαμόγελο και ένα ασύγκριτο πάθος για το έργο της, μια ενέργεια που, αναμφίβολα, την κάνει σταρ της κάθε πτήσης (κανένας πιλότος).

Η Bette αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για όσους την συναντούν ενώ είναι δύσκολο να μην θαυμάσεις την εικόνα της καθώς προχωρά στον αεροδιάδρομο με αυτοπεποίθηση. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι οι επιβάτες που όταν την έχουν πετύχει σε πτήση τους, τής έχουν ζητήσει να ποζάρει μαζί τους για μια selfie.

Σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, όσοι εργάζονται στον αέρα μπορούν να δουλεύουν μέχρι την ηλικία των 65, αλλά στις πιο εμπορικές αεροπορικές εταιρείες δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός.

«Ξεκινάω την ημέρα μου στις 2:10 το ξημέρωμα και έχω δύο ξυπνητήρια». Η αγαπημένη της διαδρομή είναι Ουάσινγκτον-Βοστόνη-Ουάσινγκτον γιατί, λόγω της θέσης της στην ιεραρχία (είναι η πιο υψηλόβαθμη προφανώς), παίρνει προτεραιότητα. Ξεκίνησε να πετάει όταν ήταν 21 ετών, το 1957.

Εκείνη την εποχή ταξίδια με αεροπλάνο έκαναν μόνο όσοι ανήκαν στην ελίτ. Όπως θυμάται (καλύτερα θα λέγαμε νοσταλγεί) η Nash, αυτοί που είχαν την πολυτέλεια να ταξιδέψουν αεριπορικώς ήταν κυρίως άντρες και ελάχιστες γυναίκες και ήταν όλοι καλοντυμένοι. «Κανείς δεν φορούσε αθλητικά παπούτσια ούτε ερχόταν με πρόχειρο ντύσιμο στην πτήση όπως κάνουν σήμερα».

Σε όλα αυτά τα χρόνια υπηρεσίας της, η στολή που φορούσε έχει πάρει πολλές μορφές και στιλ. Μάλιστα, όπως λέει, υπήρξε μια περίοδος που φορούσαν σορτς και μπότες. Επιπλέον, σύμφωνα με τα λεγόμενα της, εκείνη την εποχή οι αεροσυνοδοί δεν χρησιμοποιούσαν τρόλεϊ για τη μεταφορά του φαγητού και του ποτού μέσα στο αεροπλάνο.

Στους επιβάτες της πρώτης θέσης σερβίρονταν πιάτα όπως αστακός και πάπια πορτοκάλι ενώ έτρωγαν με ασημένια μαχαιροπίρουνα σε πορσελάνινα πιάτα.

Όσο για τους επιβάτες της οικονομικής θέσης, η Nash θυμάται ότι τα σάντουιτς κόστιζαν 50 σεντ και το γάλα 15 σεντς. Σε εκείνους σέρβιραν καφέ, τσάι, ζεστή σοκολάτα και ζεστή σούπα από ζωμό κότας.

Φυσικά, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς στον αέρα, έχει δει τα πάντα ενώ έχει βιώσει και επικίνδυνες καταστάσεις. Για παράδειγμα, μια φορά καθώς το αεροπλάνο πλησίαζε την Ουάσινγκτον, οι αναταράξεις ήταν τόσο έντονες που προκλήθηκαν ζημιές στην τουαλέτα του αεροπλάνου. Μια άλλη φορά, επειδή είχε καταιγίδα με έντονες αστραπές το αεροπλάνο βρέθηκε να περνά πάνω από τον Λευκό Οίκο παραβιάζοντας ουσιαστικά τον εναέριο χώρο.

Όταν η Νash έκλεισε 50 χρόνια στο επάγγελμα, το αεροπλάνο στο οποίο ηγείται του πληρώματος έλαβε τις τιμητικές διακρίσεις που προορίζονται για βετεράνους πιλότους ή για τα εγκαίνια ενός νέου αεροπλάνου.

Όταν, πρόσφατα, ερωτήθηκε πότε σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί, απάντησε ότι προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν βρίσκεται μέσα στα σχέδια της.

Εδώ μπορείτε να δείτε μια συνέντευξη που έχει δώσει στο Cnn.

 

Πηγή: bovary.gr