Μνημόσυνο Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου και Επισκόπου Νιτρίας Γεωργίου

Την περασμένη Κυριακή το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Μακάριος τέλεσε τη θεία λειτουργία στον ιερό ναό των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στο περίχωρο της Ναϊρόμπης, Δογκότο.

Στη θεία λειτουργία έλαβαν μέρος δεκάδες ιερείς και εκατοντάδες πιστοί που έφθασαν από τις γύρω περιοχές. Στο τέλος της θείας λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος προέστη του καθιερωμένου μνημοσύνου για τον Αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ και τον Επίσκοπο Γεώργιο Γκαδούνα, του οποίου ο τάφος βρίσκεται στο προαύλιο της ως άνω εκκλησίας.

Ο Σεβασμιώτατος, στο τέλος μίλησε για την προσφορά του Αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου προς το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και ειδικά στην Κένυα, με την ίδρυση και λειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής «Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Γ΄».

Αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα του έργου αυτού, το οποίο τιμά όχι μόνο την Αφρικανική Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά και ολόκληρο τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος ιδιαίτερα προς τη νέα γενιά των Ορθοδόξων νέων θέλησε να τονίσει τον καθοριστικό ρόλο που διαδραμάτισαν οι δύο αυτοί εκκλησιαστικοί ηγέτες, αφού ο αείμνηστος Γεώργιος, υπήρξε ο πρωτοπόρος της Ορθοδοξίας από τη δεκαετία του 1930, όταν νέος, ακόμα, θέλησε να ανατρέψει το κατεστημένο εχθρικό σύστημα των αποικιοκρατών Βρετανών κατακτητών, σε ανύποπτο χρόνο και σε συνεργασία με τον τότε νεαρό Γιόμο Κενυάτα, τον μετέπειτα πρώτο Πρόεδρο της Κένυας, ώστε να δημιουργήσει μια νέα κατάσταση και ένα νέο σύστημα απαλλαγμένο από τον αποικιακό ζυγό, μια εκκλησία και παιδεία ανεξάρτητη, ορθόδοξη και αποτελεσματική, αφού απέκρουε τα υπάρχοντα συστήματα υποδούλωσης και υποταγής στους κατακτητές, που εφάρμοζαν μια πολιτική ξένη προς τα ήθη και την κουλτούρα των Κενυατών.

Ο αγώνας του δεν ήταν εύκολος, γιατί δεν ικανοποιούσε την αποικιοκρατική εξουσία, βασικά τους πολέμησε ριζικά. Και τα κατάφερε! Γι’ αυτό, στο τέλος, τον έκλεισαν στη φυλακή κατά την εποχή που οι Μάου Μάου αγωνίζονταν για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού.

Απελευθερώθηκε μετά την ανακήρυξη της Κένυας σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίο οι Άγγλοι, την ίδια ακριβώς εποχή, εξόρισαν στις Σεϋχέλλες, όταν έφθασε στη Ναϊρόμπη, τον Απρίλιο του 1957, δήλωσε δημόσια την αντίθεσή του με τον τρόπο που οι Άγγλοι καταπίεζαν τους λαούς του κόσμου.

Μάλιστα, είχε συνάντηση με σημαντικούς παράγοντες αγωνιστές της Κένυας. Οι Άγγλοι ενοχλήθηκαν αλλά οι φυλακισμένοι αγωνιστές πήραν ελπίδα και δυνάμεις. Τότε οι Άγγλοι του είπαν να πάει σε όποια χώρα ήθελε όχι όμως στην Κύπρο.

Μετά την ανεξαρτησία και των δύο χωρών, Κύπρου και Κένυας, οι δύο αγωνιστές, Μακάριος και Κενυάτα, εξελέγησαν αντιστοίχως οι πρώτοι Πρόεδροι των χωρών τους. Έτσι, στις επισκέψεις της Κοινοπολιτείας, οι δύο ηγέτες ανέπτυξαν μια φιλική σχέση.

Ο Κενυάτα, αισθανόμενος υποχρέωση για τη στάση που τήρησε κατά τη διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής του στην Κένυα, κάλεσε τον Μακάριο σε επίσημη επίσκεψη το 1970.

Του επιφυλάχθηκε υποδοχή μεγαλειώδης και οι Κενυάτες τον ανακήρυξαν Εθνικό τους ήρωα, δίνοντας, μάλιστα, το όνομά του σε μια από τις κεντρικές οδούς της Μομπάσας.

Στη συνέχεια ο Επίσκοπος Νιτρίας Γεώργιος συνόδευσε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο στο υποτιθέμενο Ορθόδοξο Σεμινάριο, που βρισκόταν στον περίβολο του ιερού ναού του Αποστόλου Παύλου.

Ο Αρχιεπίσκοπος στενοχωρήθηκε, όταν είδε τις πρωτόγονες και άθλιες συνθήκες ζωής των φοιτητών. Αμέσως, ζήτησε γη από τον Πρόεδρο Κενυάτα, ο οποίος του παραχώρησε την έκταση γης, όπου ο Αείμνηστος έκτισε την Πατριαρχική Σχολή και την Τεχνική.

Έγινε ολοκληρωτική μεταμόρφωση και ανασυγκρότηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Φοιτούν σήμερα και μορφώνονται νέοι υποψήφιοι κληρικοί από διάφορες χώρες της Αφρικής.

Έτσι το μήνυμα της Ορθοδοξίας μεταφέρεται και η εξάπλωση της πίστης κορυφώνεται και εδραιώνεται. Και για τους δύο ο Σεβασμιώτατος μετέφερε ένα ιστορικό μήνυμα στη νέα γενιά της Κένυας.

Πώς ξεκίνησε η Ορθοδοξία από τον αείμνηστο Γεώργιο Νιτρίας και πώς, στη συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ανέλαβε τη σταυροφορία αγάπης για τη μόρφωση των νέων της Αφρικής, δημιουργώντας αυτό το κέντρο, που, πραγματικά, τροφοδοτεί πνευματικά και ακαδημαϊκά τους λαούς της Αφρικής.

Αιωνία ας είναι η μνήμη και των δύο.

 

Πηγή: romfea.gr