Ποιος μας είναι πλησίον;

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, μια Ρωσίδα, μάνα δύο μικρών παιδιών, βρισκόταν σε μια πόλη, η οποία στην αρχή καταλήφθηκε από τον στρατό των Λευκών και στη συνέχεια έπεσε στα χέρια των Κόκκινων. Η γυναίκα εκείνη ήταν η σύζυγος ενός λευκού αξιωματικού και γνώριζε ότι, κατά πάσα πιθανότητα, αν την ανακάλυπταν, θα την εκτελούσαν. Κρύφτηκε σ’ ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι στην άκρη της πόλης.

Όταν έπεσε η νύχτα, κάποιος χτύπησε ξαφνικά την πόρτα. Χωρίς αποθέματα θάρρους, πήγε ν’ ανοίξει· μπροστά της στεκόταν μια νεαρή γυναίκα, της ίδιας ηλικίας μ’ εκείνη, είκοσι πέντε ετών πάνω κάτω.

«Είσαστε η τάδε;», τη ρώτησε.

«Ναι».

«Πρέπει να φύγετε αμέσως, σας έχουν καταδώσει, θα έλθουν να σας συλλάβουν στις επόμενες ώρες…».

Η μητέρα έστρεψε το βλέμμα στα παιδιά της και είπε:

«Που να πάω; Τα παιδιά δεν μπορούν να πάνε πολύ μακριά, αν πάλι μείνω μαζί τους θα με αναγνωρίσουν αμέσως».

Και τότε ήταν που εκείνη η γυναίκα, η γυναίκα που ήρθε από το πουθενά, εκείνη η Ναταλία, έγινε ξαφνικά αυτό που το Ευαγγέλιο ονομάζει πλησίον, η πιο κοντινή ύπαρξη της νεαρής μητέρας τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο. Της λέει λοιπόν:

«Όχι, δεν θα σας αναζητήσουν αν φύγετε – θα μείνω εγώ εδώ και θα πάρω τη θέση σας».

«Μα θα σας εκτελέσουν!».

«Ναι», απαντά η Ναταλία, «αλλά εγώ δεν έχω παιδιά».

Και η μητέρα με τα δύο παιδιά της έφυγε. Η Ναταλία έμεινε. Και νωρίς το πρωί, το χάραμα, την εκτέλεσαν.

Γνώρισα καλά τη μητέρα και τα δύο παιδιά της που ήταν περίπου συνομήλικα με μένα. Μου έλεγαν: «Η συμπεριφορά της Ναταλίας μας έδειξε ότι οφείλουμε να ζήσουμε με τρόπο αντάξιο της θυσίας της». Αυτός ο πρόωρος θάνατος, πραγματική δωρεά ζωής, αυτό το δώρο που πρόσφερε με τη θυσία της ζωής της κάποια Ναταλία, άγνωστη σ’ αυτούς, τους συγκλόνισε βαθιά, και σ’ όλη τη ζωή τους έζησαν με μια μόνο σκέψη: τι να κάνουν, ώστε ο κόσμος να μη μείνει στην άγνοια για το θάνατο της Ναταλίας, για το μεγαλείο, την αλήθεια, την ανείπωτη πνευματική ομορφιά που πλημμύριζε την ψυχή εκείνης της νεαρής γυναίκας. Όλα αυτά τους είχαν συνταράξει σε τέτοιο βαθμό που μια καινούρια ζωή ανοίχτηκε μπροστά τους.

 

Από το βιβλίο του Μητροπολίτη Authony Bloom «Συνάντηση με το ζωντανό Θεό»

 

Πηγή: isagiastriados.com