Στο μποστάνι, τον Γενάρη: το πρώτο μου λάχανο

του Άντυ Παξινού

Χθες, μετά από τρεις μήνες υπομονής, έκοψα επιτέλους το πρώτο μου λάχανο! Βέβαια όλο αυτό τον καιρό έτρωγα ήδη τα χαμηλότερα φύλλα του που είναι πελώρια και μόνο ένα φτάνει για μια ολόκληρη σαλάτα. Τα εξωτερικά φύλλα του λάχανου δεν είναι ιδιαίτερα τρυφερά και έχουν συνήθως έντονη τη γεύση της χλωροφύλλης. Όμως περιέχουν πολλά θετικά ιχνοστοιχεία που δεν περιέχονται στη κεφαλή και γι’ αυτό θα πρέπει να τα συμπεριλαμβάνουμε και αυτά στη διατροφή μας. Φυσικά τώρα δεν θα παραλείψω να δοκιμάσω τη σχετική συνταγή για λαχανοντολμάδες.

Ήταν το πιο μεγάλο λάχανο απ’ όλα, ωστόσο η κεφαλή του ήταν ακόμα μεσαίου μεγέθους. Αποφάσισα όμως ότι μπορώ να δοκιμάσω ένα σε πρώιμο στάδιο και να αφήσω τα υπόλοιπα να αναπτυχθούν και να σχηματίσουν μεγαλύτερα κεφάλια. Είχα δώσει μεγάλο αγώνα τελευταία για να το κρατήσω ανέπαφο- σχεδόν κάθε πρωί τον τελευταίο καιρό όλο και έβρισκα κάποια κάμπια να προσπαθεί απεγνωσμένα να “σκαλώσει” μέσα στο κεφάλι αγνοώντας τα γύρω φύλλα και τα υπόλοιπα φυτά. Όμως με τη βιολογική προστασία του μποστανιού και τον καθημερινό έλεγχο δεν κατάφεραν παρά να του κάνουν δυο-τρία επιφανειακά σημάδια, τα οποία αφαιρώντας τα εξωτερικά φύλλα της κεφαλής ούτε που φαίνονταν.

Έκρινα, λοιπόν, πως ήρθε η ώρα να ανταμειφθώ για τον κόπο μου και έτσι έκοψα το πρώτο μου λάχανο για φέτος! Άρχισα το καθάρισμά του μαζί με τα άλλα καλά που έκοψα για να τα συνθέσω σε μια ωραία σαλάτα και στο μεταξύ τσίμπησα και μια μπουκιά από την καρδιά για να δοκιμάσω και να μασάω κάτι όσο τα καθαρίζω. Από την έκπληξή μου τα παράτησα όλα και ασχολήθηκα μόνο με την λιχουδιά μου. Ήταν πραγματικά το πιο γλυκό λάχανο που έχω φάει ποτέ με έναν πικάντικο ευχάριστο τόνο στο τέλος! Αναρωτιέμαι αν φταίει η σύγκριση με τα εξωτερικά φύλλα που είχα συνηθίσει τόσο καιρό που με ξετρέλανε ή η απίστευτη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου και του καλλιεργημένου χωρίς χημικά λάχανου (το οποίο εξαιτίας τον υπερβολικών βροχών ούτε καν είχα ποτίσει!). Πάντως όσοι δοκίμασαν -και σίγουρα οι κάμπιες- συμφωνούν μαζί μου.

Έχετε αναρωτηθεί γιατί τα λαχανικά έχουν πιο γλυκιά γεύση τον χειμώνα; Αυτό συμβαίνει γιατί λόγω του κρύου επιβραδύνεται αφενός ο μεταβολισμός του φυτού, χωρίς ωστόσο να διακόπτεται η διαδικασία της φωτοσύνθεσης που δημιουργεί νέα, ζαχαρώδη συστατικά. Με την διαρκή έκθεση στο κρύο το φυτό εξασφαλίζει αφθονία σε γλυκόζη, που λειτουργεί και ως προστασία του από τις καιρικές συνθήκες ενώ παράλληλα το μετατρέπει σε ένα πολύ νόστιμο μεζέ. Το καλοκαίρι μπορεί ορθώς να θεωρείται η πιο παραγωγική εποχή, ωστόσο ο χειμώνας είναι σίγουρα η πιο γλυκιά!

Πηγή:bostanistas.gr