Aγίου Σιλουανού περί λογισμών σωτηρίας…
16 Οκτωβρίου 2015
Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς, ο ένας λέει: «Είσαι άγιος» και ο άλλος: «Δεν θα σωθείς».
Κι οι δύο αυτοί λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό, και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους.
Εσύ, όμως, να σκέφτεσαι: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο Ελεήμων Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρέσει και σ΄ εμένα τις αμαρτίες μου».
Πίστευε έτσι, και θα γίνει σύμφωνα με τήν πίστη σου:
Θα σε συγχωρήσει ο Κύριος.
Μη βασίζεσαι, όμως, στους προσωπικούς σου αγώνες, έστω και αν είσαι μεγάλος ασκητής.
Ένας ασκητής μου έλεγε: «Βεβαίως θα ελεηθώ, γιατί κάνω τόσες μετάνοιες τήν ημέρα».
Όταν, όμως, ήρθε ο θάνατος, «διέρρηξε τα ιμάτιά του».
Όχι, λοιπόν, για τις ασκήσεις μας, αλλά δωρεάν, κατά τη χάρη Του ελεεί ο Κύριος.
Ο Κύριος θέλει τήν ψυχή να είναι ταπεινή, άκακη, και να συγχωρεί τους πάντες με αγάπη τότε και ο Κύριος συγχωρεί με χαρά.
Ο Κύριος τους αγαπά όλους, και εμείς οφείλουμε να Τον μιμούμαστε και να αγαπούμε τους πάντες, και αν δεν μπορούμε, τότε πρέπει να Τον παρακαλούμε, και ο Κύριος δεν θα αρνηθεί, αλλά θα βοηθήσει με τη χάρη Του.
(Αγ.Σιλουανός ο Αθωνίτης)
——-
Ένας πνευματικός μου αδελφός, μου εξαγόρευσε ένα θαύμα που του συνέβη πριν πολλά χρόνια και σας το παραθέτω στην αγάπη σας!
Κάποια χρονιά, στις 23 Μαρτίου υπέπεσε σε ένα αμάρτημα το οποίο θεώρησε σοβαρό. Θέλοντας όμως να κοινωνήσει στον Ευαγγελισμό, πηγαίνει στον εξομολόγο του, έναν γλυκύτατο παπούλη και το εξομολογείται. Δεν ήθελε να μείνει μόνο στην συγχωρετική ευχή και ρωτάει αν προλαβαίνει να κάνει το βράδυ 24/25, 100 κομποσχοίνια και 1000 μετάνοιες. Χαμογελώντας ο παπούλης, του λέει ναι προλαβαίνεις.
Ξεκίνησε λοιπόν την προσπάθεια και πράγματι, κοντά στις 4:30 το πρωί, τέλειωσε. Γονατιστός που ήταν στο τελευταίο κομποσχοίνι, ακούει Εφεσ.β’. βλέπει με κλειστά τα μάτια, γραμμένο το Εφεσ.β’ ανοίγει την παρακείμενη Αγία Γραφή, και πέφτει ακριβώς στην σελίδα και απευθείας το μάτι του, στο εδάφιο:
(Εφεσ.β’8) … γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. (Εφεσ.β’8)
Σχόλιο: Επειδή πολλές φορές συναντάμε αυτήν την απαξίωση των πράξεων, όπως και υπερτίμηση της Αγάπης, χωρίς προϋποθέσεις, η σχετική αποσπασματική θεώρηση ενέχει φυσικά κινδύνους.
Είναι δυνατόν μόνη της η Αγάπη αφού η πίστις σου σέσωκέ σε… να καταργεί ή υποτιμά ή αδιαφορεί για την Αλήθεια; (Ο Πατέρας για Τον Υιό; Του Εγώ ειμί η Αλήθεια; ) χάριτι εστέ σεσωσμένοι, αλλά!! …καὶ τὰ ἔργα δέχεται, καὶ τὴν γνώμην ἀσπάζεται. Καὶ τὴν πρᾶξιν τιμᾷ, καὶ τὴν πρόθεσιν ἐπαινεῖ·
Θεωρώντας ότι η αποσπασματική και επιλεκτική παρουσίαση (δεν αναφέρομαι στην παρούσα ανάρτηση, γνωρίζοντας το καλόγνωμον και ορθόδοξον πνεύμα των ανθρώπων που την ανήρτησαν, αλλά ως ασθενή, ατελή, ΜΗ ΥΓΙΗ και μη ολοκληρώνουσα πίστη και νοοτροπία των αιρετικών), αν δεν συμπληρωθεί με τις προϋποθέσεις της πεπατημένης που αγιάζει , χάνεται και ο ευλογημένος σκοπός και ο ευλογημένος δρόμος προς επίτευξη του σκοπού.
Για να μην ακούσουμε το …ουκ οίδα υμάς, το, αν δεν φυλάξει Ο Κύριος ματαίως ηγρύπνησεν ο φύλαξ κ.α. ορθόδοξα ζητάμε το έλεος, ορθόδοξα εργαζόμαστε στο μέτρο της δυνατότητος και προαιρέσεως (αφού δι ασκήσεων χαρακτηρίζονται οι ασκητές) και ορθόδοξα ευχαριστούμε και αναβοώμεν, ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!
