Ψέλνετε για ένα σκυλί! (Άγιος Νικολαος Βελιμίροβιτς)

Περπατώντας μια μέρα στους δρόμους της Κωνσταντινουπόλεως ο όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός είδε μια μεγαλόπρεπη πομπή. Κάποιος πλούσιος άνδρας είχε πεθάνει και γινόταν η κηδεία του με κάθε επισημότατα. Όταν όμως ο Ανδρέας κοίταξε πιο προσεκτικά, είδε πολλές μαύρες φιγούρες να χοροπηδούν ξέφρενα γύρω απ’ το πτώμα: μερικές γελούσαν πρόστυχα σαν πόρνες, άλλες γάβγιζαν σαν σκυλιά, άλλες ρουθούνιζαν σαν γουρούνια, άλλες έρι­χναν ένα βρωμερό υγρό πάνω απ’ το πτώμα. Όλες μαζί οι φιγούρες περιγελούσαν τους ψάλτες της πομπής, λέγοντας: «Ψέλνετε για ένα σκυλί!».

Έκπληκτος, ο Ανδρέας αναρωτιόταν τί κακό είχε κάνει στη, ζωή του ο άνδρας που είχε πεθάνει. Κοιτάζοντας τρι­γύρω διέκρινε έναν όμορφο νέο ακουμπισμένο σ’ έναν τοίχο, ο οποίος θρηνούσε. Του λέει: «στο όνομα του Θεού του ουρανού και της γης, πες μου για ποιο λόγο θρηνείς». Ο νέος απάντησε ότι ήταν ο φύλακας άγγελος του νεκρού.

Ο άνθρωπος που είχε πεθάνει είχε προσβάλει φρικτά τον Θεό με τις αμαρτίες του και είχε απορρίψει τις συμ­βουλές του αγγέλου του. Ήταν ολοκληρωτικά παραδομένος στους μαύρους δαίμονες.

Ο άγγελος διευκρίνισε ότι αυτός ο άνθρωπος υπήρξε στη ζωή του ένας μεγάλος και αμετανόητος αμαρτωλός: ήταν ψεύτης, μισάνθρωπος, φιλάργυρος, ακόλαστος, επίορκος και με την ακολασία του είχε διαφθείρει τριακόσιες ψυχές. Είχε τιμηθεί απ’ τον αυτοκράτορα και οι άνθρωποι τον σέβονταν, αλλά όλα τούτα ήταν μάταια. Μάταιη ήταν επίσης και η μεγαλόπρεπη νεκρώσιμη πομπή. Ο θάνατος βρήκε τον πλούσιο άνδρα στην αμετανόητη κατάστασή του και τον θέρισε, έτσι ξαφνικά.

 

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 37-39)