Μια συνάντηση με τον Γέροντα Αθανάσιο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Ντουραχάνης Ιωαννίνων

2 Αυγούστου 2015

Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου

Στις όχθες της πανέμορφης λίμνης Παμβώτιδας, σημείο αναφοράς δεν είναι μόνο η πόλη των Ιωαννίνων και το νησάκι της, αλλά και ένα Μοναστήρι που, ειδικά τα τελευταία χρόνια, έχει εξελιχθεί σε λαμπερό φάρο Ορθοδοξίας και πνευματικότητας, μέσα στο σκοτάδι της σύγχρονης υλιστικής εποχής μας: Η Μονή Ντουραχάνης, την οποία είχα την ευλογία να επισκεφθώ λίγες ημέρες πριν.

Εκεί, η σεβάσμια μορφή του Ηγουμένου της, του π. Αθανασίου, ξεχωρίζει: Ένας άνθρωπος μοναδικός, ένας «παλαιάς κοπής» Λειτουργός του Υψίστου, απλός και καλοκάγαθος, έχει αφήσει το στίγμα του στα Γιάννενα και όχι μόνο, με το τεράστιο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο του: Συσσίτια, ίδρυμα φιλοξενίας απόρων παιδιών, νεανικές κατασκηνώσεις κι άλλα πολλά!

Παρότι εδώ και περίπου ένα χρόνο είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι όχι μόνο δεν χάνει το κουράγιο του, αλλά με το πηγαίο χιούμορ, τις πολύτιμες συμβουλές και το αγαθό βλέμμα του δίνει σε όλους μας δύναμη να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία της ζωής!

Ο ίδιος λέει πως είναι αγράμματος, αλλά συζητώντας μαζί του διαπιστώνουμε πως τα λόγια του είναι κατά πολύ σοφότερα εμάς των «μορφωμένων» και «σπουδαγμένων». Κι αυτό διότι η σοφία του δεν είναι απλώς στείρες γνώσεις, αλλά πηγάζει από τον Λόγο του Θεού και την μοναχική εμπειρία, ζυμωμένη με την ανθρωπιά και κατανόηση στα προβλήματα του σύγχρονου ατόμου.

Οι κάτοικοι των Ιωαννίνων αγαπούν και προσέχουν τον π. Αθανάσιο και το Μοναστήρι της Ντουραχάνης, όχι χωρίς λόγο! Κι αν ποτέ βρεθείτε σε αυτά τα μέρη, μια επίσκεψη και συνομιλία με τον ταπεινό αυτό λευΐτη, θα σας κάνει να αναθεωρήσετε πολλές – κακές – εντυπώσεις που δημιουργούν για την Εκκλησία, δυστυχώς, διάφοροι ρασοφόροι.