Εν χαρά μετά του Πατρός μας Θεού, που μας περιμένει, πότε να γίνωμεν έτοιμοι, δια να μας καλέση δια πάντα πλησίον Του!

13 Ιουνίου 2015

Τώρα την Άνοιξιν, που η φύσις φορεί την ωραιοτέραν της στολήν, ανέκφραστος η απόλαυσις, όταν συνοδεύεται με πνευματικήν κατάστασιν. Όντως τα πάντα εν σοφία εποίησεν ο άγιος Θεός! Δεν χορταίνει η ψυχή να θεωρεί το κάλλος της φύσεως, ώ, εάν ανεβάση τον νουν του και υπέρ την γήϊνον ταύτην σφαίραν, εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις τα αμήχανα κάλλη του παραδείσου, εκεί πλέον σταματά την ενέργειάν του ο πεπερασμένος και γήϊνος νους.
Εάν εδώ εις την εξορίαν, εις την γην του κλαυθμώνος και της κατάρας, έδωκεν ο άγιος Θεός τοιαύτης καλλονής απόλαυσιν, ποία άραγε έσται εκεί, που κατοικεί Αυτός ο Θεός;
Όντως «ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού, προς την μέλλουσαν δόξαν και ευτυχίαν»!
(Ρωμ.8,18 ).
Θέωσις, παιδί μου, εις τους ουρανούς, εκεί αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον εκ των οφθαλμών και λύπην και πόνον και στεναγμόν. Διότι εκεί βασιλεύει πολίτευμα αγγελικόν, όπου το έργον ύμνοι και ωδαί πνευματικαί!
Εκεί Σαββατισμός αιώνιος! Εν χαρά μετά του Πατρός μας Θεού, που μας περιμένει, πότε να γίνωμεν έτοιμοι, δια να μας καλέση δια πάντα πλησίον Του!
Εκεί κάθε σεσωσμένη ψυχή θα ζη μέσα εις άβυσσον αγάπης, γλυκύτητος, χαράς, εκπλήξεως και θάμβους!