Γίνεται μνεία της προσευχής του Ιησού στην Αγία Γραφή;

Ναι, στο άγιο Ευαγγέλιο. Μη νομίσεις πως η προσευχή αυτή είναι ανθρώπινη επινόηση. Πρόκειται για θέσπισμα θεϊκό. Τη θέσπισε και την όρισε ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Μετά τον Μυστικό Δείπνο, στη διάρ­κεια του οποίου τελέστηκε το μεγαλύτερο από τα χριστια­νικά Μυστήρια, η θεία Ευχαριστία, ο Κύριος, στην απο­χαιρετιστήρια συζήτησή Του με τους μαθητές Του, πριν βγει για να υποστεί τα φρικτά Πάθη και τον σταυρικό θά­νατο, με τα οποία λύτρωσε τη χαμένη ανθρωπότητα, τους παρέδωσε την υπέρτατη διδασκαλία Του και τις σπουδαι­ότερες τελικές εντολές Του. Ανάμεσά τους ήταν και η πα­ραγγελία να προσεύχονται στο όνομά Του: «Σας βεβαι­ώνω πως αν ζητήσετε κάτι από τον Πατέρα στο όνομά μου, Αυτός θα σας το δώσει». «Ό,τι κι αν ζητήσετε στο όνομά μου, θα το κάνω, ώστε η δόξα του Πατέρα να φα­νερωθεί μέσω του Υιού. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, εγώ θα το πραγματοποιήσω». «Ως τώρα δεν ζητήσατε τί­ποτα στο όνομά μου. Να ζητάτε, και θα παίρνετε· κι έτσι η χαρά σας θα είναι πλήρης».

Το μεγαλείο του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού προαναγγέλθηκε από τους προφήτες. Ο Ησαΐας, προφητεύοντας τη λύτρωση των ανθρώπων από τον Θεάν­θρωπο, αναφωνεί: «Να ο Θεός μου, ο Σωτήρας μου Κύ­ριος!… Πάρτε νερό με χαρά από τις πηγές της σωτηρίας. Και θα πεις εκείνη την ημέρα: “Υμνήστε τον Κύριο, διαλαλήστε το όνομά Του!… Να θυμάστε ότι δοξάστηκε το όνομά Του. Υμνήστε το όνομα του Κυρίου, γιατί έκανε έργα θαυμαστά». «Η οδός του Κυρίου είναι η δίκαιη κρίση. Τις ελπίδες μας τις στηρίξαμε στο όνομά Σου και στη δική Σου θύμηση, που την επιθυμεί η ψυχή μας». Ο Δαβίδ, συμφωνώντας με τον Ησαΐα, προλέγει: «Θα πα­νηγυρίσουμε που είσαι Εσύ ο σωτήρας μας και στο όνομα του Θεού μας θα δοξαστούμε… Στου Θεού μας το όνομα θα αναδειχθούμε μεγάλοι». «Μακάριος είναι ο λαός που ξέρει να Σε ανυμνεί με αλαλαγμό», κραυγάζο­ντας, δηλαδή, τη νοερά προσευχή· «Κύριε, με το φως του προσώπου Σου θα πορεύονται και με το όνομά Σου κα­θημερινά θα αγάλλονται και με τη δικαιοσύνη Σου θα υψωθούν».

 

(Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ασκητικές εμπειρίες, τ. Α΄, εκδ. Ι. Μ. Παρακλήτου 2008, σ.277-278)