Πού είναι ο Θεός…..

(Δεσποτικό_ Βασιλικό)

 

Εις την καρδία ακούμπησα

το άλγος , ψηλαφώ….

Όπου κοιτώ το σώμα μου

σφαδάζω και ριγώ…

Είπα ο θρασύς,

πού είναι ο Θεός

και σε λυγμούς, ξεσπάω.

Πλάστη μου πάλι λύγισα

μα πού αλλού, να πάω….

Αχάριστε, ακούω φωνή

εγώ δεν σε αγαπάω…

Μερόνυχτα στο πλάι σου,

στέκω και σε κοιτάω,,,,,.

Κοίταξε γύρω, ότι κρατάς

τον όλεθρο που προσπερνάς

και ότι δεν βλέπεις να πονάς,

εγώ τα σταματάω….

Αυτά που χάρηκες, σαφώς

τα άλλα,  που σ, έδειξαν το φως,

για όσα , ρώταγες το πώς

όλα αυτά , είναι ο Θεός….

Έδωσα θλίψεις και αφορμές

για να με πλησιάσεις..

Με τη ψυχή απαίδευτη,

πού νόμισες θα φτάσεις…

Σου έδωσα και τη δύναμη

να μην τα παρατήσεις.

Όλα  στα δίνω χάρισμα

για να με συναντήσεις…

Τα εφήμερα και οι ηδονές

πόνο χαρίζουν , μόνο,

Στο τέρμα δίδουν βάσανα,

μακριά από το Μόνον…

Απλόχερα τα χάρισαν

των πρωτοπλάστων, πτώση

πέρα απ, τους κήπους της Εδέμ,

λύπη θα βρεις καμπόση….

Η παναγάπη χάρισε,

μετάνοια και κουράγιο,..

Μακριά απ, την παράνοια

ξεφεύγεις , το ναυάγιο…

Χριστέ μου, ποθεινότατε

Πλάστη μου και Σωτήρα,

γέμισε την καρδία μου,

ειρήνη και ελπίδα..

Πόσο ελαφριά τα βάσανα

θα γίνουν στην ματιά σου,

Γλυκύτατέ μου Ιησού ,

κράτα με στην σκιά σου…..

Δεσποτικά_ Βασιλικά,

το άλφα και το ωμέγα.

Όλα ψυχής θυμίαμα,

δώρο σε εσέ, τον Έναν…

Σκάλισα επάνω σε χαρτί

στοίχους, ίσως με σώσεις,

εμένα που έγινα ο θρασύς

έρμαιο, πτώσης , τόσης….

Χριστέ μου, φως να περπατώ

δώσε νύκτα και ημέρα,

Στον ήλιο, νοιώθω σαν τυφλός

πάρε το σκότος, πέρα…

Ξέχασα και όλο σου ζητώ

λες και ο Θεός, δε ξέρει,

άκαρδος είναι ο Θεός

και τέκνον , υποφέρει….

Αυτός που ζύγισε αντοχές

δυνάμεις και κουράγιο,

Πήρε μακριά τις ενοχές

και έσβησε το ((τετράδιο))…

Τέκνον καρδίας θα μου πει,

σπλάχνο της παναγάπης,

εδώ ο Θεός, μη σκιάζεσαι

και δεν νικά ο σατράπης…

Πάροικος είναι ο άνθρωπος

μέσα στον μάταιο κόσμο,

Δεν σπαταλώ το χρόνο μου,

είναι ο Θεός, δικός μου…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής