Ευχή…

..

Πόσα αλήθεια, σου ζητώ

προβλήματα να λύσεις

και ας ξέρω, ότι τα έδωσες,

για να με συνετίσεις…

 

Κύριε κράζω, από καρδιάς

Εσύ, ξέρεις τα πρέπει.

Κράτησε όσα αυτή η καρδιά

μπορεί να τα αντέχει….

 

Κράζουν  γοερά οι χτύποι της

το Θείον, όνομά Σου

και έγινε αυτό, ο στίβος μου

και ζω, μες, την σκιά Σου…

 

Και έρχεται ευθύς παρηγοριά

μια γλυκυτάτη ειρήνη

και μια φωνή που μυστικά,

χαρίζει τη γαλήνη….

 

( (Άλλοι παλεύουν στα βουνά,

στα σπήλαια, στις οάσεις,

και εσύ μέσα στα βάσανα

στον Λυτρωτή, θα φθάσεις…))

 

Κράζε καρδία μου την ευχή

μέσα στις καταιγίδες

και θα φανεί η ξαστεριά

μη χάνεις τις ελπίδες…

 

Δέηση είναι- προσευχή

δοξολογία και ακόμη,

το αίτημα του κάθε ενός

να πάρεις, το τιμόνι…

 

Το πλοίο αυτό να μη χαθεί

μέσα σε αυτή την άβυσσο.

Εσύ καρδιών, ο ερμηνευτής,

Εσύ και ο παράδεισος…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής..