Μάνα Μοναχού…

( Αφιερωμένο στις  Μητέρες που πρόσφεραν παιδί στον Μοναχισμό. Εμπνευσμένο από την Πρεσβυτέρα Άρτεμη Κιουμουτζόγλου, που πρόσφερε αγόγγυστα, επτά από τα οκτώ της παιδιά, στο Θεό…)

Μάνα σεπτή που χάρισες

τόσες, ζώσες λαμπάδες

από το βίο, κέρδισες

του παραδείσου, σκάλες…

Ψυχές του χάρισες  επτά

και τόσα χρόνια συναπτά

με γόνυ, στόμα και καρδιά

ψέλνουν ευχή και ωσαννά

οι ισάγγελοι μελωδικά

την οικουμένη να κρατά,

ο Πλάστης σε αρμονία

και εμάς μια πλήρη χάρισες

Άρτεμις , χορωδία….

Σαν θα αναβαίνεις, κοίταζε

και εμέ που παραπαίω.

Θύμιζε στον Φιλεύσπλαχνο,

άνθρωπος είμαι , φταίω….,

Είναι τούτο μυστήριο

που ο Κύριος γνωρίζει,

στο βίο το σωτήριο,

τους εκλεκτούς, στηρίζει…

Άλλοι διαλέγουν εύκολους

δρόμους για να βαδίσουν

και άλλοι κρατούν τους ουρανούς

εμάς να βοηθήσουν…

Στα Σόδομα, ψάχνει ο Θεός

δέκα να βρει,  Δικαίους,

Κοιτάξτε πόσους, από αυτούς

έχουν κελιά, σπουδαίους…

Έδωσε η Μάνα η σεπτή

σε εμάς, να μη χαθούμε.

Δόξα, να  έχει ο Θεός

θα παρηγορηθούμε…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής..