Γιατί γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους;

2 Μαΐου 2015

Είσαι μικρός κόσμε για να χωρέσεις την αληθινή αγάπη
γι αυτό και την σταύρωσες όταν φανερώθηκε… ✟

1ον… Θα σας παραπέμψω, αρχικά, στον Καβάφη,
θυμίζοντάς σας το «Όσο μπορείς»:

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.».

Μας τσαλάκωσε ή δεν μας τσαλάκωσε όλους;

2ον …και συνεχίζω με το…
Όταν σε περιμένω (Ντίνος Χριστιανόπουλος)

Όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους,
σ’ αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά,
έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ’ έναν υπάλληλο.

Κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι
για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι,
γίνομαι ένα με τους τσαλακωμένους.

3ον …έρχεται και η Τσαλακωμένη εικόνα…
π.Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

«Η ομορφιά σου δεν βρίσκεται στην τελειότητα μα σε εκείνες τις μικρές καθημερινές ατέλειες του βίου σου. Ούτε η δύναμη κρύβεται στα κατορθώματα σου, μα στις αποτυχίες και τις κολάσεις που μετέτρεψες σε παραδείσους. Πάψε να ζητάς το «τέλειο» για να σου δοθεί το ωραίο.

Ξέρεις πόσο λυτρωτικό είναι να διαλύεις την εικόνα σου;
Να κάνεις συντρίμμια το είδωλο σου και να τσαλακώνεις το προφίλ σου;
Να ξεγυμνώνεις το κορμί σου, δίχως να ντρέπεσαι μήπως φανούν οι ουλές της μοναξιά σου;

Τα σημάδια των παθών σου; Να αφήνεις όλα τα όπλα του «εγώ» πάνω στο τραπέζι της φαντασίας και ξαρμάτωτος να εγκαταλείπεσαι στην πραγματικότητα της ζωής;

Να νιώθεις την ελευθερία του να μην είσαι κάποιος, να μην πρέπει να αποδείξεις τίποτα σε κανένα.

Να είσαι ανώνυμος στο έπαινο και απαθής στην κατηγορία.
Να είσαι αυτό που είσαι και όχι εκείνο που οι άλλοι θέλησαν ή φαντάστηκαν για τις δικές τους ανάγκες.

Να γίνεσαι αυτό που λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος και με συγκλονίζει: «σαν να μην υπήρξες ποτέ…».

Να μάθεις τελικά ότι ο έπαινος και η κατηγορία είναι ίδια φυλακή;…»

4ον…και τέλος γιατί τσαλακώνομαι μαζί με τους άστεγους…

…γιατί τσαλακώνομαι μαζί με τους άστεγους για ν’ ακούσω την φωνή τους σαν ψαλμωδία αγγέλων, οκλαδόν στο πεζοδρόμιο… και σε γιορτές! Ο Θεός πάντα μας κρύβει μια έκπληξη, ένα δώρο, κυρίως τις μέρες που δεν γιορτάζουμε…

Τσαλακωμένες μέρες, τσαλακωμένοι άνθρωποι, τσαλακωμένοι έρωτες, τσαλακωμένη διανόηση, τσαλακωμένη ποίηση, τσαλακωμένοι… τσαλακωμένοι…
Τσαλακωμένοι όλοι της γης ενωθείτε…

ΒΙΝΤΕΟ 1: Ελάχιστοι είναι οι δίσκοι LP που αγάπησα στην ζωή μου αγαπητοί αναγνώστες. Ένας από αυτούς το «Κύριε των Δυνάμεων» σε μουσική σύνθεση Σταμάτη Σπανουδάκη (1981), όπου και γνώρισα την συγκλονιστική φωνή της ερμηνεύτριας Ελένη Βιτάλη και από τότε ξεχώρισε ως μουσική παρουσία στην καρδιά μου.

Γύρω σου φωτιά
Γιάννης Κούτρας – Ελένη Βιτάλη

Γύρω σου φωτιά κι απελπισία
πρόσωπα βουβά μπρος την αδικία

Γύρω σου φωνές που διψάνε να ακουστούν.
όλα είναι καημός και όλα είναι μιζέρια
φίλοι κι αδερφοί στου χαμού τα χέρια
νέοι αρχηγοί τους καθρέφτες προσκυνούν.

Θέλω να χαθώ, θέλω και να ζήσω
δύναμη δεν έχω πια ν’αγαπήσω
όλες μου οι εκλογές σ’ αδιέξοδο οδηγούν.

Δείχνουν νικητές κ’είναι νικημένοι
δείχνουν ζωντανοί κ’είναι πεθαμένοι
ξέφρενο χορό με το θάνατο αρχινούν.