Μετάνοια 6

(Εμπνευσμένο από  λόγους του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

 

Θα σπέρνει ο μισόκαλος

σπέρμα , του παράλογου

να χάνουμε το στόχο μας,

δήθεν για αιτίας,  ευλόγου…

 

Έκλεισαν πια οι οφθαλμοί

το φως,  δε ψηλαφούμε.

Θαμπώθηκαν απ, το ((χρυσό))

που κίβδηλα, σκορπούνε….

 

Θεωρούμε , νομοτέλεια

την τάση προς την πτώση.

Δε βλέπουμε οι ασεβείς

Θεού, αγάπη τόση..

 

Κάθε εφάμαρτο, θαρρείς

πως φτιάχτηκε για εσένα.

Δεν έχεις πλέον, ως σκοπό

να φθάσεις εις τον Έναν….

 

Μετρώ τα τόσα λάθη μας

τα άμετρα τα πάθη μας

που μας κρατούν στα ((ξένα))

μακριά , από Εσένα….

 

Δεν ψηλαφούμε το Σταυρό

τη λόγχη και τους ήλους

και λαχταρά η καρδία μας,

αντί, ευωδίας, τους ((χοίρους))…

 

Από αγάπη φύτεψε,

στο σώμα την μετάνοια

και είναι ετούτη κλίμακα

να φθάσεις , στα ουράνια…

 

Έστειλε πρώτος εις τη γη

ο Πλάστης,  τον Υιό του

για να μας δείξει πρακτικά,

οδόν, προς το δεξιό του  ….

 

Σκέψου , πόση μικρότητα

έχεις να αποδείξεις.

Μόνο με λίγα δάκρυα

τον Κύριο , θα αγγίξεις….

 

Ξέπλυνε, πράξεις και ενοχές

σκέψεις, και τόσα άλλα…

Σκέψου πως μπόρεσαν

πολλοί,  να φθάσουν στα μεγάλα…

 

Παίσιος και Πορφύριος

φιλόθεοι, καμπόσοι,

μαζί μας αγωνίστηκαν,

δες παναγάπη, τόση…..

 

Το δάκρυ , πήραν και έκτισαν

κλίμακα, προς τα ουράνια.

Πόθο είχαν μόνο στην καρδιά

και σωστική,  μετάνοια  ….

 

Αγκάλιασαν τους ουρανούς

να  διανοίγουν του κρουνούς,

να σώζουν τους αμαρτωλούς

και όσους ζητούν τους οικτιρμούς…

 

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής