«Ο κατά Χριστόν πολιτευόμενος, οφείλει άρα να είναι ευγενής προς πάντας, και οι λόγοι και τα έργα αυτού να φέρωσι την Χάριν, την περιβάλλουσαν την εαυτού ψυχήν, όπως μαρτυρείται η πολιτεία αυτού εις δόξαν Χριστού, του δαψιλεύοντος την Εαυτού χάριν πάσι τοις εκζητούσιν Αυτόν και ποιούσιν Αυτού το θέλημα. Οι οπαδοί του Χριστού οφείλουσι να ώσιν ευγενείς προς πάντας…

Οι λόγοι και τα έργα ημών κεκοσμημένοι υπό της ενοικούσης εν ημίν χάριτος, της ως λεπτοτάτης και ευγένεια εκδηλουμένης, συντελούσιν εις την επικράτησιν της βασιλείας του Χριστού επί της γης. Οι κεχαριτωμένοι λόγοι γεννώσι την αγάπην, φέρουσι την ειρήνην και την χαράν…

Όθεν ώμεν ευγενείς προς πάντας, προς πάσαν ηλικίαν, προς πάσαν τάξιν κοινωνικών ανθρώπων και μηδέποτε εκ των χειλέων ημών προσενεχθήτω σαπρός λόγος, λόγος μη εν χάριτι ειρημένος και άλατι ηρτυμένος, αλλ’ αεί λόγοι κεχαριτωμένοι, λόγοι αγαθοί, λόγοι μαρτυρούντες την ημετέραν κατά Χριστόν ευγένειαν και την ευαγωγίαν της ημετέρας ψυχής».