Μια πόρνη στο χώρο των αγίων

Έγινε στην Αντιόχεια της Συρίας. Αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Νουμεριανός (283-284 μ.Χ.). Έξω από το ναό του Αγίου Ιουλιανού έστεκαν για λίγο ο πα­τριάρχης με πολλούς άλλους αρχιερείς, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα στις εργασίες της Συνόδου. Ξαφνικά, πέρασε από μπροστά τους μια γυναίκα πόρνη. Σε­βόμενοι τον εαυτό τους, οι επίσκοποι γύρισαν τα μά­τια τους αλλού. Όλοι εκτός από έναν, τον Επίσκοπο Νόννο. Ο Νόννος, μόλις την είδε, ταράχθηκε. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του, στέναξε βαθιά και είπε:

«Κοιτάτε, αδελφοί! Βάλτε στο νου σας τι κάνει αυτή η γυναίκα για να προκαλέσει ενδιαφέρον σε άνδρες σαρκολάτρες. Για λίγα χρήματα δεν άφησε καμία λεπτομέρεια από το σώμα της, που να μη φροντίσει να μην την κάνει ελκυστική! Για το σκοπό της. Αχ! Να είχαμε αυτόν τον ζήλο κι εμείς στον αγώνα μας για να φανούμε ευάρεστοι στο Θεό, για τη σωτηρία τη δική μας και του ποιμνίου μας». Και, στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Συγχώρεσέ με, Κύριε. Ποτέ στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν εργάστηκα με τόσο ζήλο για την αιώνια Βασιλεία Σου όσο η πόρνη αυτή για μια ολιγόλεπτη ηδονή».

Και τι παράξενο! Η πόρνη είδε τον Επίσκοπο να κλαίει. Κατάλαβε γιατί και για ποιόν έκλαιγε. Η ψυ­χή της συγκλονίστηκε. Μετανόησε και σώθηκε. Με τη χάρη του Θεού απαρνήθηκε την άσωτη ζωή της, πού­λησε τα διάφορα κοσμήματά της και τα χρήματα τα διαμοίρασε στους φτωχούς. Αφού κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε, μετά από οχτώ μέρες πήγε στην Ιερου­σαλήμ, όπου με σκληρή άσκηση πέρασε την υπόλοιπη ζωή της. Επήγε στον παράδεισο. Είναι η Αγία Πελαγία, η από εταιρίδων (8 Οκτωβρίου).

Τα δάκρυα που προέρχονται από πόνο ψυχής εί­ναι πολλές φορές προτιμότερα από τις συμβουλές και τις νουθεσίες. Γιατί είναι ικανά να συγκινήσουν, να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο. Αλλά και κάτι ακόμα. Επιβεβαιώνονται στο πρόσωπο της Αγίας Πελαγίας τα λόγια του Κυρίου: «Οι τελώνες και οι πόρνες που ειλικρινά μετάνιωσαν προλαμβάνουν στη Βασιλεία του Θεού εκείνους που μόνο με τα λό­για έδειξαν υπακοή στο Θεό, στην πράξη, όμως, υπήρξαν ανυπάκουοι και άπιστοι».

Ας εργάζεται ο καθένας μας με ζήλο για τη σωτη­ρία του, ώστε να γίνει δέκτης της Θείας Χάρης, η οποία μεταβάλλει τον άνθρωπο σε έναν επίγειο Άγγελο.

 

(Αγγέλου Γκούνη, Θεολόγου, Πολλές οι ιστορίες μία η Αλήθεια, εκδ. Κέντρου Νεότητος Ι. Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, Λευκάδα 2011, σ. 74-75)